Medea z Wyspy Błogosławionych recenzja

„Medea z Wyspy Błogosławionych” to trzeci tom cyklu Medea Steinbart autorstwa Magdy Knedler. Cały cykl jest trzymający w napięciu i świetny dla osób, które chcą dowiedzieć się o historii czegoś więcej niż podstaw, jak gdyby z innego punktu widzenia.

Po zakończeniu wojny wcale nie jest tak łatwo jakby się mogło wydawać. Do domów wracają żołnierze, wraca też i Thomas, który bardzo cierpi. Medea postanawia mu pomóc. Od tego momentu wszystko dzieje się szybko, za szybko. Thomas wyjeżdża do sanatorium na Wyspę Błogosławionych, a Mada odkrywa kto jest tam dyrektorem oraz gdzie owa wyspa się znajduje.

Koniecznie musicie przeczytać ten tom, by poznać zakończenie historii Medei Steinbart.

W tym tomie nie brakuje znów cierpienia, ale tym razem miałam wrażenie, że mimo wszystko Medea w końcu dostała też upragnionego szczęścia. Nikt tak dużo nie przecierpiał jak ona i cały czas przez poprzednie dwa tomy trzymałam mocno za nią kciuki. Bardzo chętnie sięgnęłam po trzeci tom z nadzieją. Cały czas miałam wrażenie, że Medea ma pecha. Jest jak mityczna Medea, które dla miłości potrafiła się poświęcić, oddać swoje życie, nawet swoich synów. Pod koniec drugiego tomu Medea znajduje miłość- Adama, przy którym jest szczęśliwa, z którym ma dzieci i z którym wiąże swoją przyszłość. Jednak los upomniał się o swoje i kilka lat później Adam umiera. Medea znów cierpi, jednak w tym cierpieniu wspierają ją rodzina i przyjaciela. Po czasie odżywa stara miłość, a dodatkowo odzyskuje swoje utracone dzieci. Bardzo podoba mi się to, jak Mada potrafi się dostosować do danej sytuacji, gdy trzeba pracuje jako sprzątaczka, pokojówka, szwaczka, aż w końcu odkrywa swoje powołanie.
Jak dla mnie jest to piękne zakończenie całej historii o Medei i mimo, że czuć w tym tomie również echo wojny, ubóstwo ludzi, strach, to możemy odnaleźć tu również pozytywy, tak jak miłość, przyjaźń i w końcu szczęście Medei.
Polecam czytać tomy po kolei żeby zrozumieć historię Medei od początku do końca.