Mechaniczny Anioł recenzja

„Mechaniczny Anioł” to pierwszy tom nowej trylogii „Diabelskie maszyny” autorstwa Cassandry Clare. Akcja powieści osadzona jest w tym samym świecie, jak w przypadku przygód „Darów Anioła”, jednak za czasów panowania królowej Wiktorii w Londynie.Książka stanowi więc prequel wydarzeń z niektórym znanego już popularnego cyklu. Mamy więc znów do czynienia z Nocnymi Łowcami, demonami i wampirami.



Szesnastoletnia Tessa Gray trafia do Londynu w poszukiwaniu brata, jednak nie czeka on na nią po przyjeżdzie. Wkrótce zostaje brutalnie „wrzucona” do świata mroku i istot, o których nie miała pojęcia.



Po przeczytaniu pięciu tomów „Darów Anioła” byłam bardzo ciekawa kolejnej serii Cassandry Clare. Obawiałam się jednak, że przyzwyczajona do tamtej rzeczywistości i bohaterów, z którymi się w jakiś sposób zżyłam, nie będę umiała odnaleźć w tym nowym starym świecie. Stało się jednak zgoła inaczej. Bohaterowie są bardzo wyraziści. Tessa jest bohaterką równie charyzmatyczną (powiedziałabym nawet, że bardziej). Mam na uwadze też fakt, że ponad sto lat temu ciężko było coś osiągnać, będac kobietą. Kocha czytać, dzieki czemu utożsamiałam się z nią bardziej, niż miało to miejsce w przypadku Clary. Will i Jem są z kolei młodymi mężczyznami takiego typu (zwłaszcza Jem, bo Will jest niezwykle aroganckim osobnikiem), którego często brakuje mi w dzisiejszyc realiach. Zabrakło mi tylko większego oddania rzeczywistości wiktoriańskich czasów. Mechaniczne automaty, które odgrywają w książce znaczącą rolę i przerażały mnie od samego początku są ciekawym pomysłem, który rzadko spotyka się w książkach.



Podsumowując, polecam powieść każdemu miłośnikowi fantastyki i oczywiście fanom „Darów Anioła” – dla nich to lektura obowiązkowa.