Czarodziejka z ulicy Reymonta recenzja

Lubisz książki pełne magii? Ja tak! Dlatego, gdy tylko zauważyłam książkę Magdaleny Kubasiewicz, wiedziałam, że będę musiała ją przeczytać. Tym bardziej, że akcja dzieje się w Polsce… znaczy w Polani, a dokładniej w Krakowie, na Uniwersytecie Jagiellońskim. Szkoła, nauka… Trochę zajeżdża Harrym Potterem? No cóż, ta książka jest zupełnie inna od tej o chłopcu, który przeżył.

Książka składa się z trzech opowiadań i… jak dla mnie to minus. Wolałabym, gdyby zostały one rozbite na trzy osobne części i zostały troszeczkę bardziej rozbudowane. Zostajemy tutaj od razu wrzuceni w pewne wydarzenia, którym brakuje wstępu. Później, trochę po łepkach, zostają nam pewne kwestie wytłumaczona, ale nie umiałam przez to w pełni wczuć się w opisywaną historię. Trochę miałam poczucie, że czytam streszczenie. Jest też druga strona medalu, która sprawia, że mam pewne poczucie schizofrenii. Mianowicie opowiadania początkowo bardzo mi się dłużyły. Dopiero pod koniec rozkręcały się i zaczynały wciągać. Uważam jednak, że to wciąż jest spowodowane tym, że były one krótkie. Nie mieliśmy czasu zaprzyjaźnić się z bohaterami, poczuć z nimi więzi i jedyne, na czym mogliśmy się skupić, to właśnie wydarzenia. Wydaje mi się, że gdyby poświęcono poszczególnym postaciom trochę więcej czasu i wykształciła się pewna więź między nami, wtedy odbiór całej powieści byłby zdecydowanie lepszy.

Wszystkie trzy historie opowiadają przygody bohaterów, którzy musieli zmierzyć się z różnymi zagrożeniami. Część tych niebezpiecznych sytuacji sami sprowokowali, więc jeżeli ktoś sądził, że znajdzie tutaj idealnych superbohaterów ratujących świat, to się pomylił. Wszyscy są bardzo ludzcy, choć magiczni. Mają całkiem zwyczajne (i niezwyczajne też) problemy i gdybyśmy dostanie z nimi trochę więcej czasu, na pewno każdy znalazłby tutaj postać, z którą mógłby się utożsamić lub chociaż której by kibicował.

Książka miała bardzo duży potencjał, jednak niestety nie został on wykorzystany. Wiele scen potraktowano bardzo lakonicznie, zupełnie pominięto życie prywatne bohaterów, a skupiono się tylko i wyłącznie na głównych wydarzeniach. Zanim te główne wydarzenia się rozkręciły, opowieść troszeczkę nudziła. O relacjach między bohaterami trochę wspominano, ale było tego zdecydowanie za mało. Oczekiwałam czegoś więcej. Książka nie jest zła, ale liczyłam na dużo więcej.