Adeptka recenzja

Bo historia, o której chciałbym wam opowiedzieć, toczy się w Akademii Magii w Jerarze. Bliźniacy Ryiah i Alexander pragną zostać magami i sami przemierzają setki kilometrów by wstąpić do prestiżowej szkoły. Spełnienie tego marzenia nie jest jednak tak łatwe jakby sobie tego życzyli.

Już patrząc na okładkę i czytając pierwsze strony powieści zdałem sobie sprawę, że będę miał do czynienia z niezwykłą główną bohaterką w postaci Ryiah. Choć z pozoru jest zwykłą nastolatką, drzemie w niej moc, o której sama do końca nie wie. Szybko dowiadujemy się, że stać ją na wiele, a przez to aż chce się poznać jej dalsze losy.

Oczywiście, nie samą główną bohaterką książka żyje, choć skupia się przede wszystkim na niej, jest nawet narratorką całej historii. Pojawia się tu wiele charakterystycznych postaci, zaczynając od kontrkandydatów do tytułu maga, a na nauczycielach kończąc. Bohaterowie pochodzą z różnych grup społecznych i części świata, co wpływa na to kim są.

Zacznijmy od Alexandra, drugiego bliźniaka, niezłego flirciarza i podrywacza, ale także leniwca. Dalej trafiamy na Ellę. Choć pochodzi z dworu, ma w sobie duszę wojownika i wolelibyście nie zaleźć jej za skórę. Trafia się tu także książę, drugi w kolejce do tronu, wywyższający się, ale bardzo pracowity.

Na kartach książki śledzimy losy bohaterów w trakcie ich pierwszego, a może i ostatniego roku nauki w Akademii. Choć jesteśmy w fantastycznym, magicznym świecie, to można łatwo utożsamić się z przeżyciami poszczególnych postaci. Sami na pewnych etapach naszego życia walczyliśmy ze stresem, ogromną ilością nauki, a nawet prześladowaniami. Wszystkie te elementy zostają tutaj bardzo wiarygodnie oddane.

Rachel E. Carter potrafi utrzymać czytelnika na skraju wytrzymałości nerwowej. Do samego końca nie jesteśmy bowiem w stanie przewidzieć jak potoczą się losy głównej bohaterki, która przechodzi długą drogę i od samego początku nie jest oszczędzana przez autorkę. Historia zaczyna się bowiem od bardzo mocnego akcentu i ucieczki bliźniaków przed ścigającymi ich grabieżcami. To co dzieje się dalej, po prostu zjeżyło mi włosy na głowie, ale pozwoliło także dostrzec jak silnym charakterem została obdarzona Ryiah.

Choć 90% akcji ma miejsce w murach wspominanej wielokrotnie Akademii w Jerarze, to zostaliśmy uraczeni małą, aczkolwiek dobrze sprecyzowaną mapą tego świata, co na myśl przywodzi chociażby „Władcę Pierścieni”. Gdy pod uwagę weźmie się treść całej książki, można dostrzec, że autorka wszystko dobrze tu przemyślała i nie dziwi nikogo fakt, że pierwszy tom serii „Czarny Mag”, która ukazała się w Polsce nakładem wydawnictwa Uroboros czyta się bardzo szybko i przyjemnie.

Nie byłoby tej przyjemności bez świetnego tłumaczenia pani Emilii Skowrońskiej, która doskonale złapała klimat tej historii oraz osobowość poszczególnych bohaterów. Co prawda można tu dostrzec podobieństwa do wielu podobnych książek z gatunku fantastyki i momentami czuć tu klimat niektórych części „Harry’ego Pottera”, to autorce udaje się zachować oryginalność, przede wszystkim przez skupienie się na tym co przeżywają poszczególne postacie, nieco w oderwaniu od magii.

A magia też jest oryginalna. Nikt nie macha tu co chwila różdżką, a moc bohaterów pochodzi z ich wnętrza. Im większą mają nad nią kontrolę, tym silniejsze i ciekawsze zaklęcia mamy okazję zaobserwować. Tak. Zaobserwować, bo opisy walk i zadań wykonywanych przez uczniów z ich użyciem, działają pobudzająco na wyobraźnię czytelnika.

„Pierwszy Rok” momentami może się troszeczkę dłużyć, bo jego akcja rozwija się powoli, tak jak to ma zazwyczaj miejsce w każdej szkole. Warto jednak wytrwać do samego końca, bo prócz 10 miesięcy wypełnionych nauką i walką, uraczeni zostajemy momentami romantycznymi, żartobliwymi, a także przerażającymi. Rachel E. Carter uświadamia nam jak ciężka potrafi być droga do spełnienia naszych marzeń, a jednocześnie zachęca nas do tego byśmy się nie poddawali i tak jak Ryiah walczyli do samego końca, nawet jeśli nie jest on taki jak byśmy sobie tego życzyli.