Adeptka recenzja



„Adeptka” Rachel E. Carter jest drugim tomem serii Czarny Mag. Poznajemy w tej części dalsze zmagania Ryiah w walce o płaszcz Czarnego Maga oraz o serce Darrena. Twierdzę że ta seria jest skierowana bardziej do młodzieży niż do starszego czytelnika, lecz mimo mojego zdania czytało mi się ją niezwykle przyjemnie. Ryiah przetrwała pierwszy rok w Akademii Magii , teraz przed nią jeszcze więcej nauki i rywalizacji.

„Dla nas nie istniało szczęśliwe zakończenie. Byliśmy niczym dwie chmury wywołujące burzę... „

Ry nie ma łatwego życia , jej największy rywal zachowuje się wobec niej tak ,jak by sam nie wiedział co chciał. Biła od niego wrogość , która była poprzetykana rodzącym się uczuciem . Relacje między Ry a Darrenem to prawdziwy rollercoaster , który ciągnął się przez całą książkę. Jej nauczyciel we frakcji boju to prawdziwy szowinista, więc będąc kobietą , która prawdziwym ślizgiem dostała się na jego lekcje , jest na przegranej pozycji. Priscilla również nie odpuściła Ryiah , jej wrogość do niej aż z niej kipi. Dobrze że stoją za nią jej przyjaciele i jej brat bliźniak- Alex.

Książka dzieli się na cztery części , w każdej części są przedstawione kolejne lata nauki Ry. Zostały nam przedstawione pojedyncze lekcje magii, bardzo ciekawe pojedynki, lekcje praktyczne oraz co roczne sprawdziany . Dostajemy również trójkąt miłosny, tak częsty wątek w książkach młodzieżowych , że czułam lekki przesyt nim. Oczywiście w samym środku tego trójkąta znajduje się główna bohaterka, która musi się zmagać nie tylko z przeciwnościami losu ale również z uczuciami do Darrena i Iana.

„Coś we mnie pękło i modliłam się, by to nie było moje serce. „

Biorąc kolejną książkę z serii „Czarnego Maga” liczyłam na sceny walk , wojnę , krew , lecz się przeliczyłam . Dostałam dobrze rozpisany romans w czasie , gdy wojna jest u progu ich ziem. Książka jest pełna miłości , zazdrości i nienawiści. Jest napisana jak dobry romans fantastyczny, bardzo mi brak większej akcji. Nie mogę powiedzieć że była nudna , dostaliśmy kilka wspaniałych pozorowanych bitew , naukę walki i rywalizację. Autorka dużą część książki poświęciła na opis kraju oraz na liczne rozterki głównej bohaterki.

Mimo moich zastrzeżeń do książki, czytało mi się ją bardzo przyjemnie i szybko. Zatapiałam się w treść , trochę brakło mi większej ilości rozwiniętych wątków fabularnych. Czułam, że przez to iż książka jest rozciągnięta na przestrzeni czterech lat, fabuła została trochę spłycona, lecz niektóre wątki nadrabiają te braki.

Ogólnie polecam tę serię , lecz nie liczcie na porywającą książkę fantastyczną . Prędzej spodziewajcie się dobrego, młodzieżowego romansu paranormalnego.

„Zazdrość to kolor, w którym żadna kobieta nie wygląda dobrze. „