Horyzont recenzja

Są takie nazwiska w polskiej literaturze, które wzbudzają dużo emocji. Są takie, na które się czeka, bo wie się, że lektura zawsze jest nielada przygodą. Tak właśnie jest z prozą Jakuba Małeckiego. Swoją najnowszą powieścią "Horyzont" kolejny raz udowadnia, że należy mu się czołowe miejsce w panteonie polskich, współczesnych prozaików. 

Zuza i Maniek - główni bohaterowie powieści, to osoby pogubione w życiu, szukające siebie, sensu i nie do końca radzące sobie z otaczającym światem. Maniek to weteran wojenny wojny w Afganistanie. Na misji spędził sześć miesięcy i od tamtej pory nie umie sobie poradzić z tym co przeżył i zobaczył. Te sześć miesięcy odmieniło jego życie. Nie umie odnaleźć się w relacjach z bliskimi, siostrą, siostrzeńcem, Tatkiem. Zuza, młoda rozwijająca się kobieta, która nie do końca wie, kim jest. Matki prawie nie pamięta, z ojcem nie ma bliskich relacji. Babcia myli ją ze swoją matką. Czuje, że rodzina ukrywa jakąś tajemnicę, tajemnicę związaną z nią. Tych dwoje zupełnie obcych i zupełnie różnych sobie ludzi spotka się przypadkiem przy pralce i okazuje się, że łączy ich dużo więcej niż bułgarski rap.

"Horyzont" to powieść bardzo prosta w odbiorze, ale wielowymiarowa. Małecki jak mało kto potrafi w prosty sposób opisywać uczucia wielkie i  nieosiągalne. Dociera do naszych najgłębszych emocji, drażni je i nie pozwala o tym zapomnieć. Prowokuje i zmusza do myślenia. Każdy z nas ma w sobie niespełnione pragnienia, niewypowiedziane pytania i ukryte marzenia. W swojej powieści autor pokazuje, że czasem zwyczajna obecność drugiego człowieka daje więcej niż moglibyśmy się spodziewać. Bo czy jest coś cenniejszego niż czas darowany innym?

To moje kolejne spotkanie z twórczością autora. I niezmiennie pozostaje on moim ulubionym polskim prozaikiem. Muszę jednak przyznać, że nie będzie to moja ulubiona książka (tą w dalszym ciągu pozostaje "Rdza"). Jest w niej jednak jakaś magia, która przyciąga i nie pozwala się odłożyć. Małecki pisze jak mało kto, oszczędnie i prosto, ale najbardziej dosadnie i dosłownie. 

Powieść "Horyzont" to powieść o szukaniu swojej drogi na nowo, o szukaniu prawdy i nie poddawanie się. O tym, że największym wrogiem, ale i sprzymierzeńcem człowieka jest drugi człowiek.