Horyzont recenzja

Nie sposób zliczyć pozytywnych opinii na temat książek Jakuba Małeckiego. To pisarz, który jak żaden inny potrafi opowiadać historie, które mogłyby przytrafić każdemu z nas: zanurzone w szarej codzienności, naznaczone prozą życia jednak piękne w swej prostocie. Ja również zaliczam się do fanów tego autora. Niezmiennie zachwyca mnie jego wrażliwość, liryzm i wirtuozerska wręcz umiejętność posługiwania się słowem.

Lektura każdej kolejnej książki Jakuba Małeckiego to dla mnie uczta intelektualna. Nie inaczej było kiedy sięgnęłam po "Horyzont", opowieść o braterstwie, przyjaźni i życiu w cieniu tragedii, o której nie da się zapomnieć.
Bohater tej opowieści to weteran wojenny, który z misji w Afganistanie wrócił do kraju nie glorii chwały ale w ciszy i zapomnieniu. Cierpi na zespół stresu pourazowego, uciekając przed traumatycznymi wspomnieniami w samotność. W zaciszu swojego mieszkania słucha bułgarskiego rapu, gra w gry komputerowe i stara się napisać książkę, w której opowiedziałby swoją wojenną historię. Historię, która daleka jest od opowieści o chwale, męstwie i odwadze. Idzie mu to jednak niezwykle trudno, bo skonfrontowanie się z prawdą jest bolesne. Jednak tylko prawda może go wyzwolić.
Z marazmu w którym tkwi Mariusz próbuje wyciągnąć go młoda sąsiadka, zagubiona w wielkim mieście dziewczyna, która na progu dorosłości zmaga się z własną przeszłością. Tajemnica związana ze śmiercią matki nie pozwala jej iść naprzód, trzyma Zuzę w pułapce przeszłości.
Jak dwójka ślepców podtrzymujących się nawzajem ta dwójka próbuje stawiać nieśmiałe kroki w kierunku lepszego jutra, kiedy to poczują, że mogą pójść naprzód zostawiając to co było za sobą.

"Horyzont" to powieść, która każe czytelnikowi zmierzyć się z niezwykle trudną tematyką, ukazując w pełni okrucieństwo wojny i jej konsekwencje, które ciągną się długo po zakończeniu działań zbrojnych. Zaciera się granica między zwycięzcami a przegranymi bo ofiary są po obu stronach. To historia, której przesłanie będzie aktualne jeszcze długo. Polecam!