Szamanka od umarlaków recenzja

„Szamanka od umarlaków” opowiada historię o Idzie. Ida pochodzi z wielkiego rodu czarodziejów. Oboje rodzice mają plan na życie Idy – zamążpójście i rodzenie magicznych dzieci, z których dziadkowie byliby dumni. Ale Ida to czarna owca rodziny. Nie ma ani krzty magicznych zdolności i ku zgrozie rodziców wyjeżdża do Wrocławia, by studiować psychologię. A tam się zaczyna, bo okazuje się, że Ida to wcale nie takie magiczne beztalencie za jakie chce uchodzić…

„Ida zwyczajnie miała Pecha. Chociaż nie, to nawet nie było tak. To Pech miał Idę”.

W książkę wgryzłam się bardzo szybko. Ida jest bardzo młoda, bywa krnąbrna, momentami irytująca z tym swoim uporem, ale wszystko w granicach dobrego smaku. Zresztą nie wiem jak Wy, ale ja tam lubię jak główny bohater nie świeci ideałem, tylko jest takim człowiekiem z krwi i kości – pełnego wad i zalet.

Powieść to wariacja w klimacie „Szóstego zmysłu” z Brucem Willisem - moim zdaniem całkiem udana. Co zasługuje na wyróżnienie to sam pomysł. Mamy współczesne czasy, czarodziejów, medium, czytaczy w myślach, zaklinaczy, łowców demonów, Wydział Opętań i Nawiedzeń (w skrócie WON) – czyli wariację na temat jakby dziś wszystko funkcjonowało. Przyznaję, że wyszło to całkiem interesująco.

Co jeszcze mi się podobało? Bohaterowie. Postaci wykreowane przez panią Raduchowską, czy to ludzie z krwi i kości, czy mniej materialne byty, zostały bardzo dobrze skonstruowane. Żadna z postaci nie jest kryształowa, ma swoje wady, zalety, popełnia błędy. Można z kimś sympatyzować, można kogoś nie lubić, ale to właśnie lubię w książkach – kiedy bohaterowie nie są dodatkiem do historii, tylko czujemy, że właśnie one ją tworzą.

Książkę czyta się bardzo szybko. Czytając czuć lekkie pióro autorki, fajny, przyjemny styl i nietuzinkowe poczucie humoru. Wątki powieści są dobrze rozpisane, ciekawe i zapadają w pamięć. Czytanie „Szamanki…” to sama przyjemność.

Przyznaję, że chociaż nie było mieczy, zbrojnych rycerzy, czy smoków, to i tak autorka wymościła sobie wygodne miejsce w moim fantastycznym serduchu. Książka naprawdę świetna, momentami zabawna, momentami wzruszająca, Raduchowska wbrew pozorom wywołuje w nas naprawdę wiele różnych emocji. Ja Idę polubiłam, za jej niezłomność w obliczu posiadania takiego Pecha i już sięgam po kolejne części cyklu. Daję 9/10 – za świetny humor, za pomysł, za kreatywność i po prostu za całokształt. Polecam wszystkim!

Almaranth - 16.04.2020