Szamanka od umarlaków recenzja

"Medium ma w życiu przerąbane. Medium, które nie chce być medium, ma przerąbane w dwójnasób. Medium nieposiadające za grosz powołania i w dodatku nieprzepadające za duchami... no cóż."

Stojąc u progu dorosłości, zmagamy się z myślami o przyszłości, snując plany i zastanawiając się, którą ścieżką chcemy podążać. Niejednokrotnie są one determinowane przez oczekiwania rodziców, które bywają dość konkretne i sprecyzowane. Ida Brzezińska doskonale zna smak tych oczekiwań oraz towarzyszącej im presji. Jest wręcz przekonana, że jej wewnętrzne odczucia nie mają znaczenia w obliczu przyszłości zaplanowanej przez matkę. Jako spadkobierczyni wielopokoleniowego magicznego rodu, jest niemal zmuszona do kontynuowania rodzinnej tradycji, a przynajmniej do wykazywania podstawowych zdolności magicznych. Dlatego postanawia ukryć swój nadprzyrodzony dar, wierząc, że może prowadzić zwyczajne, spokojne życie. Wkrótce jednak przekona się, że nie da się uciec od przeznaczenia.

Szamanka zadebiutowała na rynku wydawniczym w 2011 roku. Choć słyszałam o tej powieści, nie miałam dotąd okazji poznać jej historii. Teraz, dzięki wznowieniu (a trzeba przyznać, że jest ono wyjątkowo piękne), sięgnęłam po książkę wzbogaconą o opowiadanie „Maskarada”, które wprowadza nas w klimat powieści i nakreśla relacje między bohaterami. Zwykle podczas lektury fantasy oczekuję dobrej zabawy, poprawy humoru i rozrywki – i właśnie to otrzymałam. Perypetie Idy niejednokrotnie wywoływały uśmiech, a zwłaszcza, w momencie gdy na scenie pojawiała się cioteczka Tekla. Podczas swoistego szkolenia, które miało pomóc w kontrolowaniu niezwykłych umiejętności, sytuacja nie zawsze przebiegała zgodnie z ich oczekiwaniami. Z przyjemnością śledziłam wszystkie wydarzenia, nie starając się nawet odgadnąć, co jeszcze wymyśliła autorka, bo wiedziałam, że i tak mnie zaskoczy. Świat, w którym umarlaki, duchy i demony odgrywają główną rolę, jest różnorodny i barwnie wykreowany. Czasami odnosiłam wrażenie, że wkradł się lekki chaos, a może po prostu nie nadążałam za wszystkimi wydarzeniami i wątkami, których było dość sporo. Autorka wplotła w fabułę także bardzo rzeczywiste problemy, takie jak skomplikowane relacje z rodzicami, presję oczekiwań, brak akceptacji oraz poszukiwanie własnej życiowej drogi. Chętnie sięgnę po drugi tom.