Mroczniejszy odcień magii recenzja

Świat przypomina księgę. Na jednej stronie znajduje się Szary Londyn, za nim Londyn Czerwony, dalej Biały Londyn i w końcu Czarny.

Cztery światy, których jedynym wspólnym elementem jest miasto i jego nazwa, i rzeka nad którą miasto to leży.

Między światami podróżować mogą nieliczni – ci, którzy są aven, naznaczeni przez magię, antari o różnobarwnych oczach. Jednym z nich jest Kell – młody mag pochodzący z Czerwonego Londynu. Kell swobodnie przemieszcza się między światami i przenosi ze sobą nie tylko listy i informacje - zajmuje się również przemytem drobnych rzeczy.

Pozytywki. Gry żywiołów. Figury szachowej.

Niby nic szczególnego, ale jednak zajęcie to jest tak samo niebezpieczne, jak zakazane.

Równolegle w Szarym Londynie żyje pewna harda istota – złodziejka, znana jako Lila Bard. Dziewczyna twarda, bezlitosna i przebiegła. Życie jej nie rozpieszczało, ba, było wręcz wobec niej bardzo brutalne, gdy więc na horyzoncie pojawia się możliwość dokonania zmiany dziewczyna zamierza z niej skorzystać. Nawet, jeśli miałaby za swoje starania zapłacić najwyższą cenę.

Jest jeszcze artefakt pochodzący z martwego miasta – rzecz, która nie powinna istnieć; przedmiot dający posiadaczowi niemal nieograniczoną moc; coś, co jest vitari, magią, ucieleśnieniem jej zachłannej istoty.

I to właśnie ten przedmiot zwiąże ze sobą losy tej dwójki.

Z ,,Mroczniejszym odcieniem magii'' miałam tak samo, jak z ,,Jonathanem Strange'm i Panem Norellem'' – a więc: zabierałam się do tej lektury bardzo długo. Krążyłam dookoła, przypatrywałam się, zastanawiałam się na ile czasy króla Jerzego III i koncepcja ,,kolorowych'' Londynów będzie w stanie mnie porwać. I wiecie co? Tak samo, jak w przypadku ,,Jonathana Strange'a...'' zwyczajnie żałuję, że nie zabrałam się za lekturę wcześniej.

Bo dawno już nie czułam się jak nastolatka czytając jakąś książkę – wierzcie mi lub nie, ale Victorii Schwab udało się sprawić, że kolejne strony pochłaniałam z wypiekami na twarzy i uczuciem, któremu najbliżej jest do bąbelków w szampanie (taka musująca radość!). Ba! Ja czasami wręcz specjalnie odkładałam historię Kella i Lili na bok, żeby móc dłużej cieszyć się lekturą.

Czy polecam? A jakże! Czy będę czytać kolejne tomy? Pewnie! Czy złamię żelazną zasadę ,,w papierze kupuję tylko wydania w twardych oprawach''? No złamię...




*Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl