Mroczne drogi recenzja

Janusz przeszedł już wiele, ale jeszcze więcej jest przed nim. Oto najpierw przyjdzie mu stać się świadkiem zamachu w domu włoskiego rodu Farnese, następnie wypełnić skomplikowane zobowiązania wobec rodziny ukochanej żony - Venetii, jak i wreszcie zaciągnąć do Szóstego Legionu rzymskich wojowników. Wszystko to jednak stanowi tylko preludium przed naprawdę niezwykłymi wydarzeniami w życiu Janusza, gdy ten uda się na nieznany, nowy kontynent w Głębokim Świecie. Tam pozna wiernych sojuszników, zyska śmiertelnych wrogów, jak i też dowie się prawdy o swoim przeznaczeniu...

Druga odsłona niniejszego cyklu nie ustępuje literacką jakością pierwszej części opowieści o nowym, magicznym życiu Janusza Magnuszewskiego. Nie ustępuje pod względem atrakcyjności fabuły, która jest intrygującą i nieprzewidywalną do samego końca. Nie ustępuje na polu kreacji dobrze nam znanych i też zupełnie nowych bohaterów - ludzi, duchów, demonów. Nie ustępuje wreszcie w zaskakującej nas niezmiennie rzeczywistości tego powieściowego świata, czy też raczej światów, gdy oto wkraczamy tu wraz z głównym bohaterem nam zupełnie nam nieznane, fantastyczne, fascynujące terytoria...

 Autor podkręca tempo - i to naprawdę mocno. Przede wszystkim dzieje się tu jeszcze więcej, aniżeli w pierwszym tomie, jak i też sięga on po zawsze doskonale sprawdzający się motyw podróży do nieznanego miejsca, gdzie to głównemu bohaterowi przychodzi odnaleźć się w naprawdę przedziwnej, polityczno-magicznej układance wielkich rodów, poznać niezwykłą dziewczynę, czy też odkryć plany dawnych bogów, jakie ci mają względem niego. Nie wspomnę nawet o ogromnej liczbie nowych postaci, miejsc, czy też faktów z przeszłości - tak naszego świata, jak i tego drugiego, magicznego, które zmieniają niemalże wszystko w naszym postrzeganiu tej opowieści.

Samą fabułę książki można podzielić na dwie główne części - pierwszą, którą wypełnia odkrywanie nieznanego, obecność Janusza w pewnym wyjątkowym mieście w Głębokim Świecie, budowanie swojej pozycji i odkrywanie tego, co jest mu pisane przez los, ale i przez bogów..., jak i drugą część, której akcja rozgrywa się już głównie w Zielonej Górze i gdzie to nastaje czas intryg, knowań, ale też i rodzenia się pewnej skomplikowanej, pierwszej miłości. I w obu przypadkach jest barwnie, ciekawie, czasami bardziej zabawnie, ale za chwilę też i naprawdę mrocznie. W ogólnym ujęciu warto też zaznaczyć, że w przypadku tej książki mamy do czynienia z jednym, mocno rozbudowanym wątkiem, podczas gdy w przypadku pierwszej części cyklu było to kilka luźniej powiązanych ze sobą fabularnych ścieżek związanych z nową rolą głównego bohatera.

W opowieści też znajdziemy naprawdę wszystko to, czego tylko od dobrego literackiego fantasy moglibyśmy oczekiwać. Bo mamy tu magię, która łączy się z formułami, przedmiotami, życiową energią i boską mocą, a która to odgrywa w tej historii jeszcze większą rolę. Mamy naprawdę znakomicie przedstawione sceny walki - z udziałem całych armii, w ujęciu pojedynczych starć, czy też nawet i na przykładzie konfrontacji ludzi z demonami. Nie zabrakło też zawsze intrygujących elementów polityki, rodowych waśni, zagadek przeszłości oraz odkrywania całkiem nowego, nieznanego świata, co mnie osobiście bardzo kojarzy się z innym cyklem Adama Przechrzty – „Materia secunda”, co tylko i wyłącznie możemy zaliczyć na plus.

To znakomita, czytelnicza rozrywka, która wielokrotnie nas zaskakuje, raz po raz zachwyca, ale też i urzeka swoją niewiadomą, gdyż naprawdę nie możemy być pewni tego, dokąd powiodą nas kolejne strony i co tym razem spotka Janusza, Zoe, Venetię i resztę bohaterów. Na końcu mamy zaś obietnicę bardzo interesującej konfrontacji, znaczonej wiedzą, szokiem, ale też i pytaniem o to, co zrobi Janusz. Tej świetnej treści dopełnił pięknie swoimi klimatycznymi ilustracjami Paweł Zaręba, które idealnie oddają koloryt i charakter tej historii. I tym samym nam czytelnikom zostaje tylko czerpać z tego literackiego dobra, które w mej ocenie wydaje się być tu jeszcze większym, aniżeli w przypadku pierwszego tomu cyklu.

 Rzecz całą reasumując – powieść Adama Przechrzty pt. „Mroczne drogi”, to idealna propozycja dla każdego miłośnika dobrej, spektakularnej i idealnie łączącej w sobie elementy miejskiej i klasycznej fantasy, literatury z najwyższej półki. To porywająca fabuła, barwni bohaterowie, zaskakujący świat magii i intryg oraz idealnie zachowane proporcje pomiędzy tym, co zabawne i tym, co naprawdę mroczne. Sięgnijcie po ten tytuł – polecam.