Przypadek pana Marka recenzja

Mamy w naszym kraju autora, który jest niekwestionowanym mistrzem krótkiej, komiksowej formy. Mowa tu o Janie Mazurze, który potrafi za pomocą prostej kreski i kilku słów opowiedzieć fascynującą historię, która bawi, zaskakuje i skłania do wielu ważnych przemyśleń. Potwierdzeniem tych słów jest komiks pt. „Przypadek pana Marka”, którego to nowe wydanie ukazało się właśnie nakładem Wydawnictwa Kultura Gniewu.

Tytułowy Pan Marek jest osiedlowym dozorcą, który żyje samotnie, który ma kłopot z wysławianiem i który chciałby powiedzieć coś pewnej sąsiadce, ale nie ma na to śmiałości... Jego monotonną i spokojną codzienność życia burzą wybory na nowego prezesa zarządu wspólnoty mieszkaniowej, w których to bierze udział obecny prezes, jak i kontrkandydat. Każdy z nich pragnie przechylić szalę na swoją stronę, w czym chcą posłużyć się dozorcą - Panem Markiem. Kolejne absurdalne pomysły sprawią, że stanie się on nie tylko narzędziem w rękach żądnych władzy ludzi, ale też i ofiarą...

Jan Mazur sięga kolejny raz do tragikomedii, oferując nam ciekawą, zaskakującą i niezwykle prostą historię o życiu człowieka, który nie potrafi wykazać się swoją asertywnością, będąc po prostu zbyt nieśmiałym i ugodowym. I z jednej strony jest to humor, który bawi, niesie rozrywkę i pozwala poczuć się jak podczas oglądania filmów Stanisława Barei..., ale z drugiej strony pojawia się tu także żal, smutek i sprzeciw wobec ludzkiego egoizmu i niesprawiedliwości losu, jaki dotyka tytułowego bohatera komiksu. I taka jest właśnie ta opowieść, gdzie śmiejemy się czując jednocześnie pewien ból na sercu i duszy...

 Najpierw poznajemy codzienność życia Pana Marka, następnie stajemy się świadkiem udziału w zebraniu wspólnoty mieszkaniowej, jak i wreszcie bierzemy udział w swoistej politycznej rozgrywce, w której centrum znajdzie się nie z własnej woli dozorca Marek. I choć nie dzieje się tu być może wiele i nad zwyczaj spektakularnie, to jest ciekawie, interesująco, pięknie klimatycznie i także prawdziwie. Bo i owszem, jest tu być może wiele z komediowej karykatury, ale tak naprawdę nasza polska codzienność nie różni się aż tak bardzo od tej komiksowej.

Prostotę tego komiksu widać również w ilustracjach Jana Mazura, gdzie za pomocą kilku lekko niechlujnych kresek powstają ładne dla oka, ciekawe, wiele mówiące rysunki. To minimalizm, lekkość, czerń i biel, które to środki przekazu przekładają się na zamkniętą w prostokątach i kwadratach całość tej graficznej relacji. I też taka forma ilustracyjnej szaty wydaje się być idealną i jedyną właściwą dla tego komiksu.

Nie jest też jednak tak, że mamy tu do czynienia z całkiem i do końca smutną opowieścią. Owszem, w jakiejś mierze triumfuje tu zło i niesprawiedliwość, ale pojawia się też i nadzieja na nowe otwarcie, na nowy początek, na lepsze, inne życie. Bo też przewija się przez tę historię myśl, że każdy z nas musi znaleźć swoje właściwe miejsce, w którym nie będzie musiał czynić czegoś, czego nie chce i gdzie będzie mógł być sobą, po prostu sobą. I to jest piękna myśl...

 To również historia o tym, że pomiędzy głośnymi ludźmi żyją również ci, którzy z natury, z charakteru i z tysiąca innych powodów są i chcą być cisi. To piękni ludzie, którzy mają czas na zagadanie do psa, na niespieszne picie herbaty, na nie myślenie o tym, by mieć i by chcieć więcej. I opowieść ta - przynajmniej mam taką nadzieję, uzmysłowi wielu krzykaczom i karierowiczom, że wcale nie są oni najważniejsi, a już z pewnością nie najlepsi z nas.

Komiks Jana Mazura pt. „Przypadek pana Marka”, to coś znakomitego, ważnego, potrzebnego i dającego nadzieję (być może naiwną, ale jednak), że mimo wszystko każdy człowiek ma swoje miejsce na tym świecie, w którym może być takim, jakim jest, jakim chce być, jakim być może. Polecam.