Madame recenzja

"Madame" Antoniego Libery jest powieścią, która zachwyca odbiorcę swoją doskonałością, kunsztownym językiem, świetnym tematem choć tak banalnym. Książka opowiada historię maturzysty, który zakochał się w swojej nauczycielce. Temat jakże oczywisty i oklepany, a jednak sposób w jaki jest zrealizowany sprawia, że staje się to niesamowita i tajemnicza przygoda.
Główny bohater, maturzysta liceum warszawskiego na Żoliborzu, jest człowiekiem poszukującym swojego miejsca na ziemi oraz właściwej drogi życiowej. Jest niespokojnym duchem, który realizuje się we wszystkich dziedzinach humanistycznych, jego erudycja, znajomość wielkich dzieł literatury światowej jest imponująca. Oprócz tych przymiotów, doskonale włada językiem francuskim oraz świetna gra na pianinie. Jest młodzieńcem, który nie poddaje się szarej rzeczywistości polskiego PRL-u, chce się z nią zmierzyć i ukazać jej miałkość. Jednak nie będzie mu to dane na jego drodze stanie piękna i tajemnicza Madame, nauczycielka francuskiego. To ona będzie sprawczynią wszystkich działań, to ona będzie przepełniała sen i jawę, to ona będzie muzą, sędzią, katem. Wraz z rozwojem powieść dowiadujemy się stopniowo kim jest Madame, dlaczego znalazła się w Polsce i jaki ma cel. Nauczycielka jest inspiracją dla wielu uczniów jednak to nasz bohater będzie miał okazję lepiej ją poznać i zrozumieć motywy jej postępowania. Madame zachwyca nie tylko swoim wyglądem, francuskim szykiem i elegancją, ale sposobem zachowania, który jest nietypowy dla kraju równości mas. Maturzysta podejmuje wyzwanie każdy jego krok, decyzja, działanie mają na celu odkrycie całej prawdy o Madame. Całe jego życie skupia się na tej jednej kobiecie, chłopiec postanawia, że będzie ją śledził i zdecyduje się nawet wydobyć informacje od przyjaciela rodziny, który znał Madame jak była małą dziewczynką.
Antoni Libera stworzył powieść, która jest napisana pięknym językiem, przepełniona odwołaniami do literatury, muzyki i sztuki. Bohaterowie wyrastają ponad swoje czasy, są jakby wyjęci z innego świata do, którego szary i byle jaki komunizm nie pasuje. Atmosfera i nastrój książki są bardzo ulotne, ale wyraźnie wyczuwalne. Czyta się tę historię z przyjemnością chcąc rozszyfrować niedostępną lektorkę języka francuskiego a następnie zobaczyć czy iskra, która pojawiła się między dwojgiem ludzi wybuchnie w płomień romansu.