Dziewczynka, która wypiła księżyc recenzja

"Nawet jeśli czegoś nie widzisz, nie znaczy to jeszcze, że nie istnieje. Wiele największych cudów tego świata pozostaje niewidzialnych dla oka. Ufając w rzeczy niewidzialne, sprawiasz, że stają się jeszcze bardziej potężne i cudowne."
~~~
Mimo upływających lat, które już dosyć mocno dzielą mnie od okresu swojego dzieciństwa, nadal często i z wielką chęcią sięgam po literaturę dziecięcą. Sprawia ona, że mimo trudów dorosłego życia, nadal można znaleźć chwilę na rozluźnienie i odejście na moment do zupełnie innego, bajkowego świata. Książką, która idealnie wpasowuje się w ten schemat jest "Dziewczynka, która wypiła księżyc" Kelly Barnhill.
Opowieść ta dzieje się w Protektoracie, nad którym już od dłuższego czasu wisi chmura smutku. Jego mieszkańcy żyją w ciągłej obawie, są przytłoczeni lękami i przygnębieni. Wszystko przez to, że co każdy Dzień Ofiary, najmłodszy z mieszkańców jest pozostawiany w lesie i poświęcony mieszkającej tam wiedźmie. Los ten może trafić każde dziecko, a według mieszkańców, wiedźma nie oszczędzi żadnego z nich. Xan jednak przychodzi po porzucone niemowlęta i zamiast, jak w legendzie, pożerać je, zanosi je do wolnych miast, gdzie szuka im nowej rodziny. Tak przynajmniej działo się to latami, aż staruszka nie natrafiła na pięknego malucha o ciemnych oczach, który ją w sobie rozkochał.
Fabuła tej książki być może i jest całkiem zawiła. Przez specyficzne perspektywy pisania rozdziałów, mały czytelnik mógłby się nieco pogubić. Cała otoczka tej historii jest jednak tak magiczna, że może w siebie wkręcić od razu. Bohaterowie tutaj są wyraźnie podzieleni na tych złych i dobrych, co według mnie jest kluczowe w książkach dla dzieci. Każdy z nich jest bardzo charyzmatyczny, stąd kibicuje się im na każdym kroku. Dużo fantastycznych elementów z pewnością też wciągnęłoby każdego małego czytelnika. Jestem pod wrażeniem tego jak pomysłowa jest ta książka. Autorka wykazała się niemałą kreatywnością aby stworzyć ten świat. Jak dla mnie była to zdecydowanie godna uwagi lektura. Może troszkę pokręcona, więc rekomendowałabym ją troszkę starszym dzieciom, ale nadal wciągająca i magiczna na swój sposób.