Adam recenzja

Echh..gdyby ktoś tak tylko pisał biografie kiedy byłam jeszcze w podstawówce…

Co za świeża forma życiorysu wieszcza! Jak to się łakomie czyta!

Przed oczami od razu stanął mi covidowy wyjazd na Litwę. Przypomniałam sobie wizyty w Wilnie i Kownie, gdzie myślami odtwarzałam historię Mickiewicza. Chodziłam tymi samymi dróżkami, patrzyłam na tę samą rzekę co on. Dużo tam myślałam o naszym poecie.

Harasimowicz wybiera biesa na narratora. Ten od urodzenia podąża za Adasiem. Właściwie nie wiadomo czy go chroni, czy chowa dla siebie. Postać pisarza przedstawiona jest bez lukrowania. Jest zachłannym konsumentem cudzych żon i zadufanym w sobie poetą. Ma ego większe niż tego wymaga sytuacja. I to go do nas zbliża, a nie wyidealizowany wieszcz z granitowego pomnika. Pomimo tego sympatia do głównego bohatera nie maleje. Jak ciężko musi być całe swe życie tęsknić za krajem, którego nie ma.

Scena bożonarodzeniowej walki słownej pomiędzy nim a Słowackim robi wrażenie. Panowie się nie znosili, wyzwali się więc na pojedynek na rymy. Kiedy to czytałam, aż mi tchu zabrakło…

Brawo dla Harasimowicza. Co za piękny prezent na urodzino-imieniny wieszcza. <3