Kroki mordercy recenzja

Książka zaczyna się tak, że w lasku przylegającym do willowej dzielnicy Pragi zostają znalezione zwłoki zamordowanej młodej kobiety. Sprawą zajmuje się inspektor Bergman ze współpracownikami, ale śledztwo idzie jak po grudzie. Potem jeszcze dochodzi do drugiego morderstwa w okolicy, na pozór niezwiązanego z pierwszym, ale kto wie?

Najciekawsze są w książce portrety Prażan, mieszkańców dzielnicy willowej, ale nie tylko. Mamy oto samotną, rozwiedzioną kobietę, której jedynymi przyjaciółmi są koty, ma ich 12, co powoduje konflikty z sąsiadami. Mamy 30-letnią kobietę, która za wszelką cenę chce zatrzymać młodszego kochanka uwielbiającego luksus, więc kobieta zadłuża się i wpada w wielkie kłopoty finansowe. Mamy niepewnego siebie 50-letniego mężczyznę, który chorobliwie kontroluje życie żony, a sam jest na granicy choroby psychicznej. Mamy 16-letnią dziewczynę, która za wszelką cenę chce wyrwać się z domu, gdzie rodzice bez przerwy się kłócą, więc wiąże się z nieciekawym facetem. Jest i mieszkanka wypasionej willi, żona biznesmena, sama bez zajęcia, która zabija czas popijając bez przerwy drinki.

Zamiast kryminału dostajemy więc w gruncie rzeczy powieść obyczajową, w której każdy z bohaterów ma duże problemy. Ciekawe są w książce portrety młodych mężczyzn mających obsesję na punkcie pieniędzy, jeden z nich mówi: pieniądz to religia. W celu zdobycia dużego szmalu gotowi są zrobić wszystko, nie ograniczają ich normy moralne czy przepisy prawa.

W pewnym momencie zaczyna się rzecz cała mocno dłużyć, na przykład drugie morderstwo jest opisane z trzech perspektyw: po pierwsze samej ofiary, po drugie chłopaka, który znalazł ciało, po trzecie policjanta, który odkrył zwłoki. W sposób nieunikniony zatem rzecz cała się rozwleka.

Rozwiązanie zagadki morderstw jest nieoczekiwane, trochę wyciągnięte z rękawa, ale jakoś tam logiczne. Niemniej kolejny raz w kryminale, który czytam, dobrze sytuowani ludzie uciekają się do zbrodni, aby rozwiązać swoje problemy, to psychologicznie mocno nieprawdopodobne, bo można kłopoty rozwiązać na sto innych, nie tak brutalnych sposobów.

Dobrze się tego słucha, bo rozwleczenie akcji powoduje, że nie trzeba się mocno koncentrować, poza tym jest nieźle napisane, ale w sumie bez przepychu, niezła rozrywka.

Słuchałem audiobooka w dobrej interpretacji Joanny Domańskiej.