Klan wojowników recenzja

Mimo że należę do tej zdecydowanie starszej młodzieży, to lubię niekiedy wrócić do wzlotów i upadków młodości oraz tej intensywności często sprzecznych emocji zaprawionych odrobiną naiwności. Dzisiejszą premierę, „Klan wojowników” Pauliny Popieli można zaliczyć również do gatunku fantastyki, co w moim przypadku zdecydowało o wyborze właśnie tego tytułu.

I choć świat Nondarów pod wieloma względami zdaje się niewiele różnić od naszego, to jednak pozwala na wprowadzenie elementu magii, wzbogacającego fabułę. Czy jednak tak rozwiniętej cywilizacji godzi się porywać kobiety z podupadłej Ziemi i zmuszać je do zamążpójścia?

Siedemnastoletnia Amelia, żona znakomitego wojownika Tytusa Woodroka nie pozostaje jednak bezwolną ofiarą, a pokazuje jaki charakterek mogą mieć Ziemianki szczególnie te z Polski. Początkową nieśmiałość i niepewność zamienia w odwagę, a czasem nawet brawurę. W końcu jako żona wojownika musi również umieć walczyć nie tylko o swoje prawa, ale i o życie. Bo nie wszyscy z Klanu Wojowników są zadowoleni z wyboru Tytusa, co zmusza tę wiecznie skaczącą sobie do oczu parę do dalekiej i niebezpiecznej wyprawy.

No cóż, przekorna, impulsywna i ze skłonnością do pakowania się w kłopoty dziewczyna chciałaby uchodzić za super bohaterkę, ale często ma więcej szczęścia niż rozumu i trzeba ją ratować z kolejnych opresji.

Przyznaję, że dla mnie najciekawsza w powieści była właśnie wiecznie iskrząca relacja Amelii i Tytusa. Ich słowne i nie tylko słowne przepychanki budziły mój uśmiech i sprawiały, że kibicowałam ich związkowi. Przecież zgodnie z porzekadłem „kto się czubi, ten się lubi”, a sympatią obdarzyłam oboje z łatwością. Wciągnęła mnie również intryga na wysokim szczeblu, z którą młodzi bohaterowie musieli się zmierzyć, a tajemnice skrywane przez Tytusa okazały się dodatkowym zaskoczeniem.

Książka, podobnie jak wczorajsza komedia, była dla mnie miłą odmianą od cięższych gatunkowo powieści, a jej dynamika, lekki styl autorki zaprawiony humorem i przede wszystkim kreacja bohaterów sprawiły, że przeczytałam ją z prawdziwą przyjemnością.