Klan wojowników

2,25/5

[Współpraca barterowa ]

Naprawdę liczyłam, że ta książka będzie luźną, młodzieżową fantastyką, zgodnie z tym jak była reklamowana. Niestety mocno się rozczarowałam.

Sam świat został wykreowany w porządku, nie miałam problemu żeby się w nim połapać już na samym początku. Jest ciekawym połączeniem sci-fi i fantastyki.

Fabuła zupełnie nie miała dla mnie sensu. Wszystko zaczęło się od tego, że wielki wojownik, od lat szkolony, z zamiaru inteligentny, zapomniał na podróż zabrać paliwa. Później było jeszcze gorzej, bo cała akcja była zlepkiem zupełnie niepowiązanych sytuacji. Brakowało mi tutaj jakiegokolwiek ciągu przyczynowo-skutkowego. Zaledwie kilka sytuacji miało swoje konsekwencje i była sensowna, większość wątków została urywana lub brała się znikąd.

Również bezsensowne były dla mnie sceny walk. Szkolona wojowniczka, zabójczynie, nie potrafiła wygrać z Amelią, która od początku miała problem nawet z zachowaniem równowagi.
Przez całą książkę nie wydarzyło się praktycznie nic ciekawego. Choć miała to być pozycja dla młodzieży, duża część fabuły opiera się na seksie. Nie ma co prawda żadnych opisów, ale mnóstwo żartów, podtekstów. Tytus wciąż namawia Amelię do stosunku, chociaż ta ma zaledwie siedemnaście lat i powtarza, że nie ma na to ochoty. Posuwa się nawet do tego, że upija ją w takim celu, ale wszystko przedstawione jest jako śmieszny żart. Według mnie jest to bardzo niesmaczne i szkodliwe.

Styl pisania...