Nie licząc kota recenzja

Zapewne każdy z miłośników czytania ma swoich ulubionych autorów albo też takich, po których książki sięga z sentymentem. Dla mnie z pewnością taką pisarką jest Kasia Bulicz-Kasprzak autorka, którą cenie nie tylko jako autorkę poczytnych powieści ale przede wszystkim jako człowieka.
To już ponad dwanaście lat jak skreślone przez nią historie towarzyszą mojej czytelniczej drodze.

Pierwszą książką Kasi jaką przeczytałam była właśnie jej debiutancka powieść "Nie licząc kota" i cieszę się bardzo, że mogłam przypomnieć sobie tę niezwykle przyjemną, zabawną i lekką opowieść, która w swojej prostocie zawiera też ogrom życiowych wartości.

Joanna główna bohaterka niespodziewanie otrzymuje spadek po zmarłej ciotce, z którą wiele lat temu rozstała się niezbyt przyjemnych okolicznościach, i której nigdy nie darzyła szczególną sympatią. Dlatego tym większe jest zdziwienie dziewczyny kiedy dowiaduje się, że dziedziczy po niej nie tylko mieszkanie i dobra materialne ale też... kota. I to jakiego kota! (o jego poczynaniach dowiecie się sami sięgając po lekturę powieści).

Kobieta miała pojechać w rodzinne strony na odczytanie testamentu i wrócić ale... nie zawsze w życiu jest tak, jak byśmy tego chcieli. Formalności trwają, pojawiają się kolejni dawni znajomi i wracają wspomnienia, te dobre, i te które tkwią w sercu jak zadra.

Całość opowieści poprowadzona w pozytywny, trochę zakręcony sposób czyni książkę przyjemną i płynną w czytaniu. Nie brakuje tu jednak tematów ciężkiego kalibru, życiowych praw i traumatycznych przeżyć z przeszłości.

"Życie człowieka jest jak walizka. Wrzucamy do niej różne rzeczy. Z czasem zapominamy, co znajduje się na dnie. Może się zdarzyć, że nosimy tam coś, co sprawia, że nasz bagaż staje się ciężki. A my bezmyślnie ciągniemy go ze sobą, męcząc się przy tym okropnie. Może warto czasem zajrzeć, posprzątać i wyrzucić to, co niepotrzebne. Czasem można nawet znaleźć coś wartościowego. No i zawsze można dowiedzieć się czegoś o sobie oraz wyciągnąć wnioski."

Dużym plusem są wplecione w fabułę listy z czasów II wojny światowej i monologi kota Franka. Tak kota! Które rozśmieszają i bawią.

"Nie licząc kota" to piękna, momentami wzruszająca, momentami zabawna historia, która urzeka, skłania do refleksji i zastanowienia nad własnym życiem. To opowieść, po którą warto sięgnąć by spędzić przyjemne, niezapomniane chwile z lekturą.

Polecam! Czytajcie!

Trzy słowa o książce:
Pozytywna, Ciekawa, Lekka

Książka wydana nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka w okładce miękkiej bez skrzydełek.

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Prószyński i S-ka.