Lekarka nazistów recenzja

„ Szczęście w czasie wojny jest tak kruche jak rosnący na polu mak. Wystarczy go zaledwie trącić, a wnet traci wszystkie płatki.” (str.258)

Jest to historia miłości polskiej lekarki i niemieckiego komendanta.
Alicja Sambor była jedną z dwóch kobiet studiujących medycynę w Wiedniu przed wojną. Była pracowita, uparta, ambitna, dzięki czemu udało jej się ukończyć uczelnię i podjąć pracę, którą kochała wraz z mężem w szpitalu w Warszawie.

Wybuch wojny znacznie pogorszył warunki pracy. Żydowscy lekarze byli szykanowani, a później zwalniani z pracy. Polscy lekarze musieli leczyć niemieckich pacjentów. W roku 1941 po śmierci męża Alicja wraz z córką ucieka ze stolicy udając się do Nowogrodu. Po drodze ratuje życie niemieckiemu żołnierzowi. Była lekarzem z powołania i nie było dla niej ważne czy leczy rodaków czy wrogów.

Partyzanci oskarżali ją o współpracę z wrogiem, a mieszkańcy miasteczka początkowo ignorowali ją nazywając lekarką nazistów i jawnie okazując jej niechęć. Lecz z czasem przekonali się do niej i coraz częściej zwracali się z prośbą o poradę lub leczenie. Mieli zaufanie do niej jako do lekarza, lecz nie jako człowieka. Utrzymywała kontakt z komendantem żandarmerii i dowódcą partyzantów. Leczyła jednych i drugich. Mimo, że wcześniej podpisała volkslistę uważała się za Polkę. Okoliczności w jakich się znalazła świadczyły przeciwko niej.

Musiała mieć się na baczności. Z jednej strony była pod obserwacją Niemców, z drugiej strony obserwowali ją partyzanci. Jej obawy o życie wzrastały. Bała się Niemców i partyzantów. Ciągle była na celowniku. By ratować życie innych narażała swoje, czy też wykonywała zadania wbrew sobie i swojemu sumieniu. Ciągle walczyła o przetrwanie, w końcu nazwisko zobowiązywało.

„ Sambor oznacza tego, dla którego w życiu najważniejsza jest walka.” (str.102)

Jej uczucia do komendanta zmieniały się. Z jednej strony nienawidziła go, z drugiej strony ją pociągał. Mimo obaw często mu się stawiała. Komendant trzykrotnie uratował jej życie. Komendant potrafił być wrażliwy, jednak skrywał to na zewnątrz, ukazując twarz bezdusznego nazisty. Z upływem czasu Alicja widziała w nim człowieka. Stawał jej się coraz bliższy. Nie bała się już go. Zapominali co ich dzieli, mieli krótkie chwile, gdy byli szczęśliwi. Były momenty kiedy zapominali o wojnie i całym złu, jakie ze sobą niosła.

Czy miłość między wrogami w czasie wojny ma szansę na przetrwanie?

Co w powojennym życiu przeważy, miłość czy nienawiść?

To powieść o miłości, która nie miała prawa mieć miejsca w czasie wojennym. O trudnych wyborach. O lojalności. O powinności i oddaniu lekarza. Nie ważne czy leczyło się swojego czy wroga, przysięga Hipokratesa obowiązywała.