Stop overthinking. Jak przestać tyle myśleć recenzja

,,Stop overthinking’’ ma ładną okładkę z wyczillowaną kapibarą i to w zasadzie koniec plusów. No, może jeszcze dałoby się podciągnąć pod nie fakt, że ta książka nie jest zbyt długa więc nie spędzicie (nie zmarnujecie?) przy niej dużo czasu.

Ale do brzegu. Chase Hill jest coachem i to niestety w tej książce widać – ,,zastąp negatywy pozytywami’’, ,,doceń swoje życie’’, ,,zacznij ćwiczyć’’, ,,bądź wdzięczny lub doceniaj WSZYSTKO’’ to tylko niektóre ze złotych myśli autora.

A ,,kiedy nie masz ochoty wstać z łóżka i wziąć się do pracy’’ to możesz ,,obejrzeć inspirujący film lub posłuchać podnoszącego na duchu podcastu’’. I broń borze szumiący, nie sięgaj po swoje ulubione, smutne albo agresywne utwory muzyczne, kiedy masz zły nastrój! Tutaj wszyscy jesteśmy ZMOTYWOWANI I SZCZĘŚLIWI.

Pomijając wylewającą się z książki toksyczną pozytywność to ,,Stop overthinking’’ jest bardzo rozwodnione. Z jakiegoś powodu autor uznał, że opisanie jak największej liczby rzeczy na jak najmniejszej liczbie stron to wspaniały pomysł. W takiej sytuacji nie pomaga nawet zamieszczona na końcu bibliografia – jeśli tematy ważne są potraktowane po macoszemu, po łebkach, albo jako kolejne punkty do odhaczenia. Poza tym, spójrzmy prawdzie w oczy: ludzie kupujący poradniki typu ,,5 minut do…’’ rzadko kiedy zaglądają do książek polecanych w bibliografii, a już tym bardziej tego nie robią, jeśli źródła są obcojęzyczne.

Ilość zagadnień, które Hill postanowił poruszyć, sprawia też, że bardzo szybko zapominamy jego światłe rady (i czasami to dobrze dla nas). Do tego autor w naprawdę denerwujący sposób pisze o depresji, że ,,pojawia się wtedy, gdy tracisz kontrolę nad swoimi czarnymi myślami i postrzegasz świat w sposób negatywny’’. No można tak to ująć, jeśli się bardzo chce i nie ma wyczucia, ale jest to język obarczający osobę chorą odpowiedzialnością za chorobę – w końcu osoba cierpiąca na depresję TRACI kontrolę (w domyśle, że gdyby może jej nie straciła…) nad SWOIMI czarnymi myślami (które przecież nie musiałyby być takie czarne, gdyby – nie wiem – docenić bardziej życie?) i POSTRZEGA świat negatywnie (a przecież nie musi, może zmienić myślenie i wyłączyć telewizor, czy coś).

To powiedziawszy, jeśli macie ochotę przekopać się przez ,,Stop overthinking’’ w poszukiwaniu kilku inspirujących rzeczy lub po prostu mądrych informacji to oczywiście możecie to zrobić.

Jednak do mojego życia ta książka niewiele wniosła i na pewno do niej nie wrócę.

*książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl