Kwiat kalafiora recenzja

"Kwiat kalafiora" opowiada o losach licznej rodziny Borejków, umiejscowionej w Poznaniu. Kiedy mama czterech córek, zostaje przewieziona do szpitala z powodu choroby żołądka, dom staje na barkach najstarszej z sióstr, Gabusi. Wywrócone do góry nogami życie dziewczyny, staje się koszmarem. Opieka nad siostrami, domem, gotowanie obiadów, problemy z fizyką to tylko namiastka zmartwień jakimi Gabusia musi się zmierzyć.

Małgorzata Musierowicz, jak i seria Jeżycjada, nie jest mi już nieznana. Wesołe i ciepłe historie zdecydowanie przypadły mi do gustu. Mimo, że mam za sobą dopiero dwie części, to na autorce jeszcze się nie zawiodłam. Czy w tym przypadku coś się zmieniło?

Nie wiem czemu, ale "Kwiat kalafiora" mnie po prostu nudził. Dwie poprzednie części przeczytałam w mgnieniu oka, a w tym przypadku z niechęcią patrzyłam na ledwie odłożoną książkę. Styl autorki pozostał niezmienny, ale pomysł na tą część kompletnie nie przypadł mi do gustu. Miałam wrażenie, że Małgorzata Musierowicz zrobiła sklejkę z dwóch poprzednich części i tym sposobem stworzyła "Kwiat kalafiora". Wątek miłosny cały czas jest ten sam, który mnie po prostu nudzi. Po tak wielkim rozczarowaniu boję się sięgnąć po następny tom.

Ocena jest trochę wyższa niż wskazywałaby na to recenzja, ponieważ jednak został ten klimat, który tworzy pióro Małgorzaty Musierowicz. Postacie dzieci też pozostawiają wiele do życzenia. Mimo, że różnią się od siebie poszczególnymi elementami, to i tak z każdej części wydają mi się takie same. Wyraźnie odczułam to w tej części.

Jak już pisałam powyżej, tą częścią wyjątkowo się rozczarowałam. Serię "Jeżycjada", polecam wszystkim, być może tylko mi "Kwiat kalafiora" nie przypadł do gustu. Wszystko jest możliwe. Jednakże nie zrażajcie się tą recenzję do twórczości Małgorzaty Musierowicz, ponieważ nie warto przekreślać autora, tylko przez jedną słabą książkę.