Kulturalna zawierucha recenzja

Powieść Grażyny Górnickiej przenosi czytelnika z Polski tak teraz szarej i zamaskowanej do uroczej Barcelony. Przyjaciel Weroniki muzyk jazzowy, który koncertuje w jednej z lokalnych restauracji, postanawia zaprosić dziewczynę załamaną po rozstaniu z chłopakiem, do swojego słonecznego miasta. Chce w ten sposób pomóc. Dziewczyna przyjmuje zaproszenie i wkrótce przekona się jakie przygody przygotował jej los. Podczas jednego z koncertów jazzowych, w lokalu gdzie pracuje przyjaciel Weroniki ze swoim kolegą, dziewczyna odkrywa, znajome obrazy.
Ma przeczucie, że coś nie gra i będzie chciała dowiedzieć się, co takiego nie daje jej spokoju.
Do tego nawiedza ją we śnie koń. Dziewczyna przeżywa z tego powodu rozterki, jednak miłość do sztuki nie pozwala o sobie zapomnieć.
Po jakimś czasie Weronika odkrywa, że obrazy zostały skradzione, w jej rodzinnych stronach. Za wszelką cenę chce, by obrazy trafiły na swoje miejsce, do zamku, z którego ktoś ukradł je wiele lat temu. Dziewczyna opowiada o wszystkim przyjacielowi i jego koledze. Wszyscy razem wpadają na genialny plan. A mianowicie, postanawiają wykraść obrazy...
Jak to się dla nich skończy i dlaczego nie zawiadamiają policji ?

Kulturalna Zawierucha to lektura przebojowa, pełna szalonej przygody. Czytając, miałam wrażenie, jakbym sama przeniosła się, do słonecznej Barcelony. Jakbym chodziła po zabytkowych ulicach, zwiedzała muzea i inne zabytki. Często zastanawiałam się, czy miałabym tyle odwagi co oni? Co zrobiłabym na ich miejscu ?
Jedno wiem na pewno, zazdrościłam Weronice odważnych i oddanych przyjaciół, z którymi można konie kraść. Zaintrygowała mnie historia Weroniki, takie przygody nie zdarzają się na co dzień.

Autorka ze szczegółami opisuje miejsca, restauracje, wygląd osób.
Jeśli lubicie szalone przygody, interesuje was sztuka lub zechcielibyście zwiedzić słoneczną Barcelonę, to zapraszam do przeczytania tej zwariowanej lektury.


Czytelnik może pogubić się trochę w tym wszystkim, jednak na wszystkie pytania odnajdzie, odpowiedz, gdy przeczyta tę, małą i niezbyt grubą, ale zabawną książkę.

" Manel ma chihuahua?
Nie byle jakiego, bo z hodowli. Jego ojciec ma tytuł czempiona Hiszpanii. A może to był jego dziadek... Nie pamiętam. Lepiej zapytaj właściciela.
-To po prostu nie do uwierzenia. Przecież Manel ma prawie dwa metry...
-To coś nie dosięga mu do kostek...



Książkę otrzymałam z klubu recenzenta serwisu Na kanapie.pl