Zgliszcza recenzja

" Zgliszcza " to ekothriller. Takiej Klaudii Muniek jeszcze nie znałam. Początkowo trudno było mi się wgryźć w fabułę, gdyż obrazy są postapokaliptyczne, czyli bliżej tej powieści do fantastyki niż do innego gatunku, a ten nie jest moim ulubionym. Jednak z czasem było dużo lepiej.

Nina wraz z synem przeżyli okres pandemii, ale nadeszła inna zagłada związana z załamaniem klimatycznym. Ta sytuacja sprawiła, że zamienili zwykłe maseczki na bardziej specjalistyczne. Teraz wyjście z domu bez właściwego zabezpieczenia jest bardzo niebezpieczne. Całej tej sytuacji winny jest człowiek, który poprzez swoje lekkomyślne zachowanie doprowadził do zagłady. Na świecie nie ma już czystego powietrza ani roślin. W sklepie sprzedawane są produkty przypominające smak owoców i warzyw, ale daleko im do bogatego w źródła mineralne czy witaminy świeżych odpowiedników. Obumarła niemal cała roślinność i zwierzęta. Ludzkości grozi zagłada spowodowana licznymi chorobami, które w krótkim czasie doprowadzają do śmierci w cierpieniu. Tylko patrzeć jak przestanie istnieć gatunek ludzki.

W takim świecie przyszło żyć Ninie i jej synowi. Kobieta przed dwoma laty straciła męża będącego biologiem pracującym nad innowacyjną procedurą, mogącą uratować ludzkość. Teraz wraz z dzieckiem, została zaproszona do udziału w programie medycznym, który jest jeszcze w okresie badań, ale daje duże nadzieje na lepsze życie. Rezygnując byłaby narażona na rychłą śmierć.

Autorka, jak sama mówi, lubi obserwować świat i jeśli coś ją w szczególny sposób zainspiruje to wykorzystuje to dla budowania fabuły. Problemy klimatyczne, globalne ocieplenie to tematy, koło których nikt nie powinien przejść obojętnie. Ta książka jest jej krzykiem i jednocześnie prośbą o zachowania proekologiczne.

" Jeśli lektura „Zgliszczy” skłoni do refleksji na temat stanu klimatycznego naszej planety choć jedną osobę, będę usatysfakcjonowana. Tą książką chciałabym przypomnieć o problemie, który wcale nie zniknął, a jedynie zszedł na dalszy plan przez inne zatrważające wydarzenia ostatnich dwóch lat. Wiele możemy zrobić jako jednostki, rzeczy wielkie zawsze zaczynają się od tych małych. "

Książka z morałem. Napisana bardziej ku przestrodze niż dla rozrywki.