Błoto recenzja

Gdyby. To bardzo ważne słowo.
Gdyby Laura była ładniejsza. Gdyby Henry trochę bardziej uważał przy wynajmowaniu domu. Gdyby Jamie nie został lotnikiem. Gdyby Ronsel nie opuścił Niemiec, żeby wrócić do rodziców. Gdyby ludzie na Południu byli inni.

Błoto. To część krajobrazu. Nie można się od niego uwolnić. Nie można się nim nie pobrudzić.
Ale to błoto jest też ziemią. Ziemią należącą do Henry'ego McAllana - to spełnienie jego marzeń o własnej farmie, o własnym miejscu na ziemi. O czymś trwałym, o czymś na co może liczyć - bo było, jest i będzie.

Południe Stanów Zjednoczonych, niedługo po zakończeniu II Wojny Światowej, wciąż jest miejscem rządzonym przez stare przekonania, zwyczaje i stereotypy. Jest miejscem dzikim i nieprzyjaznym, miejscem w którym żyją twardzi ludzie o ciężkich charakterach. Ludzie zdolni do dokonywania rzeczy wspaniałych i do popełniania najgorszych okrucieństw. To miejsce do którego można się dopasować albo które trzeba na zawsze opuścić. Nie jest to świat przygotowany na zmiany.
Dość szybko przekonuje się o tym Ronsel, syn dzierżawców pracujących na farmie McAllanów. Ten dumny żołnierz walczący pod amerykańskim sztandarem w Europie; człowiek, który był skłonny poświęcić swoje życie za kraj, który wyzwalał wraz z armią kolejne miasta i był witany adekwatnie do swoich zasług nie może teraz wyjść ze sklepu frontowymi drzwiami. A nie może tego zrobić, bo stanowi to niebywały afront dla białych panów mieszkających w okolicy.

,,Błoto'' jest jednak nie tylko powieścią o rasizmie - to książka zdecydowanie głębsza, niż można w pierwszej chwili pomyśleć. Hillary Jordan oddała w niej głos kilku różnym postaciom - przemawia więc Laura, mówi Henry, mówi Jamie i mówi Ronsel. Pojawiają się tam również jego rodzice - Florence i Hap. To dzięki temu pozornie prosta i niczym nie wyróżniająca się w perspektywie Południa historia zyskuje swoje drugie dno, przestaje być czymś szablonowym, a okazuje się pełnokrwistą tragedią w której uczestniczą dwie rodziny i dwa definitywnie złamane życia.
To historia w której znajdziemy miłość zaraz obok poczucia samotności i braku zrozumienia. To historia w której jest poczucie straty i nienawiść, ale też radość i przyjaźń. Jest w niej i chęć pomocy wypływająca z dobrego serca i czułości, ale też i zdrada - tym gorsza, że podwójna. Jest zbrodnia, jest zemsta i jest uczucie chwilowej ulgi, którą ona przynosi.

,,Błoto'' przykleja się do czytelnika i zostaje z nim na dłużej. Z całego serca - polecam.