Taka sama recenzja

Musze przyznać, że jest to moje pierwsze spotkanie z autorką. Tak się jakoś złożyło, że do tej chwili nie czytałam książek pani Spindler, lecz teraz wiem, że "Taka sama" nie będzie tą ostatnią, wypatrzyłam już w bibliotece kilka jej książek i na Legimi również. Czas nadrobić zaległości...
Ta książka trafiła w mój gust, trudno było się oderwać od lektury. Trzymała w napięciu przez cały czas i jednocześnie dobrze się czytało.

Sienna Scott dorasta w rodzinnym domu, jest ukochaną córeczką tatusia, lecz od zawsze czuje jakiś niewyobrażalny strach. Jej matka cierpi na paranoiczne urojenia i bez przerwy czegoś lub kogoś się obawia. I to jest przyczyną zachowania Sienny, która jest bardzo podobna fizycznie do matki, więc obawia się, że ją również kiedyś dopadnie taka sama paranoja jak jej matkę. Jej starszy o dziesięć lat brat jest jej przyrodnim bratem, ojciec rozwiódł się z jego matką aby związać się z matką Sienny.
Dziewczyna mimo miłości rodziców oraz brata nie ma zbyt łatwego życia, bo ciągle z tyłu głowy ma słowa, które mieszkańcy wypowiadają na temat jej matki i tego, że jest tak łudząco do niej podobna. A mieszkanie z matką, która ciągle dostrzega we wszystkim zagrożenie dla córki nie jest łatwe.
Pewnej nocy, podczas zawieruchy śnieżnej Sienna wraca z biblioteki uniwersyteckiej i omal nie przewróciła się o zwłoki studentki. Zamordowana dziewczyna również studiowała razem ze Sienną i miała identyczną białą puchową kurtkę, na której teraz były plamy krwi. Mimo żmudnych poszukiwań nie udało się odnaleźć mordercy..., Sienna zaczęła podejrzewać, że to właśnie ona mogła być celem mordercy, gdyż regularnie co środę wracała tak późno z biblioteki, i zawsze tym skrótem. Żeby nie targały już nią żadne wątpliwości, ojciec wysyła córkę do Londynu, do swojej matki.
Po dziesięciu latach Sienna wraca do domu, ojciec już nie żyje, a ona chce się zaopiekować matką. Do tej pory robił to jej przyrodni brat.
Okazuje się, że wznowiono śledztwo w sprawie zamordowanej studentki sprzed lat. Sienna ponownie zaczyna się zastanawiać, czy to miała być ona...
Czy da sobie radę z matką i jej paranoją oraz ze swoimi myślami? Czy jej lęki są takie same jak te dręczące matkę? Czy sama już jest paranoiczką?
A może urojenia matki nie są tak wyssane z palca? Czy może rzeczywiście ona jest w niebezpieczeństwie?

Ta książka bardzo mną zawładnęła, nie mogłam się od niej oderwać. Ta zagadka sprzed lat była tak zakamuflowana, że niemal do samego końca miałam duży problem w wytypowaniu mordercy. Może dlatego, że niemal wszyscy pasowali do tej roli. W tej książce nie ma czasu na nudę, ciągle się tu coś dzieje.
Bohaterzy bardzo dobrze wykreowani. Lubię takie książki.
Polecam tę książkę.