Pęknięta kra recenzja

Mocny thriller psychologiczny, gdzie słowo "psychologiczny" powinno być mocno podkreślone.

To historia, w której nie tylko jesteśmy obserwatorami życia głównych bohaterek ale też wnikamy w głąb ludzkiej psychiki, która jest nieprzewidywalna- momentami szokująca i pozostawia wiele pytań odnośnie podjętych decyzji.




Magdalena Zimniak przedstawia po raz kolejny swoją mroczną historię. Tym razem z bardzo rozbudowaną warstwą psychologiczną. Wciągając fabuła, która wymaga pełnego skupienia by wyciągnąć z niej wszystkie emocje, a tych jest od groma. W książce mamy do czynienia z dwoma bohaterkami, siostrami bliźniaczkami- Agnieszką i Adą. Dziewczyny praktycznie są zupełnymi przeciwieństwami, zarówno pod względem charakteru jak i pomysłu na swoje życie. Łączy je jednak nierozerwalna wieź. Posiadają też swoje tajemne miejsce do spotkań- opłacany z góry przez rok dom w Tatrach. Zapewniający poniekąd spokój i ciszę lecz owiany jest mroczną historią potrafi również przyciągać zwolenników teorii spiskowych. Wspomnianej tajemnicy wiernie strzeże właścicielka domku. Powiadają, że historia lubi się powtarzać. I tak samo jest w tym przypadku. Podczas pobytu sióstr w domu dochodzi do tragedii, która staje się pierwszym przystankiem na długiej drodze do ludzkiego umysłu, pełnego zagadek oraz mrocznych tajemnic, z którymi przyjdzie się nam zmierzyć.

Książkę można podzielić na trzy etapy. W pierwszym- poznajemy pokrótce obecne życie dwóch sióstr. Stopniowo dowiadujemy się coraz więcej szczegółów. Później następuje powrót do przeszłości- cofamy się do okresu kiedy to dziewczyny zbliżają się do osiągnięcia swojej pełnoletności. Tutaj mamy mocno określone relacje jakie panowały między rodzeństwem i kolejną zagadkę, na której rozwiązanie przyjdzie nam odrobinę poczekać. I ostatni etap- ponowny powrót do teraźniejszości, który jest sporym zaskoczeniem. Wyjaśnia wszystkie kwestie dotyczące tajemnic, zagadek, które są szczegółowo wyjaśnione. I zakończenie, które każdy czytelnik zinterpretuje wedle własnego punktu widzenia.

Książka ma bardzo ciekawą konstrukcję. Pomimo, że już miałem okazję kilkukrotnie spotkać się z podobnym motywem w literaturze czy filmach to muszę przyznać, że autorka ma dar przyciągania uwagi czytelnika. Zapewniła mi wiele emocji, zasiała wielokrotnie ziarno niepewności i zaskoczyła.
Jedyne do czego mógłbym się doczepić to brak pewnych medycznych sformułowań, stwierdzeń czy fachowo stwierdzonej diagnozy. Teoretycznie da się wszystko podciągnąć pod "traumę", o której Magdalena Zimniak wspomina wielokrotnie w swej książce. Jednak zagłębiając się w tę historię można by dostrzec wiele innych przypadłości. Oczywiście moja wiedza odnośnie psychologii jest znikoma i oparta tylko na wiedzy z innych książek czy artykułów. Być może wasze odczucia będą zupełnie inne. W całej historii- jak wspomniałem- dzieje się naprawdę wiele, bardzo duży nacisk autorka kładzie na psychologię postaci ma to swoje odzwierciedlenie w całej historii. Pojawia się wątek kryminalny, mamy zbrodnię, w której dojście do prawdy nie jest łatwe. Autorka zadbała o każdy szczegół by intryga była na wysokim poziomie, nie była banalna, przewidywalna. I wątek obyczajowy- który dodaje w pewien sposób uroku całej opowieści i nadaje charakteru i mocnego wydźwięku.

Cała historia, którą zaserwowała Magdalena Zimniak jest po prostu świetna! Osoby, które cenią sobie niebanalną intrygę opartą na kanwie ludzkiego umysłu, jego nieprzewidywalności, będą zachwycone.

Nie jest to łatwa opowieść, na którą można popatrzeć przez różowe okulary. W której mam wrażenie, że nie sama zbrodnia jest meritum opowieści, a wieź rodzinna i jej perypetie, które dostarczają największą dawkę zaskakujących emocji.

Mocny początek roku, pobudzony apetyt czytelniczy, który powoduje, że z niecierpliwością wyczekuję kolejnej książki Magdaleny Zimniak.