Nie jesteś sama recenzja

Czy lubicie czytać luźne książki, które wciągają Was w zakręcone wydarzenia, potrafią wzruszyć ale też rozbawić? Jeśli tak, to "Nie jesteś sama" będzie idealną książką dla Was.

Autorka stworzyła trzy główne bohaterki - Jagodę, Kingę i Helenę. Każda z nich (mimo wspólnych genów - dwie pierwsze to córki Heleny), jest zupełnie inna. Jednak to, co je łączy - to wzajemne wsparcie i miłość do siebie. W momencie, kiedy je poznajemy, tracą członka rodziny - ojca i męża. Kobiety nie przeżywają typowej żałoby, ponieważ ten spędził większość swojego życia na morzu, nie mając prawie czasu dla rodziny. Czy zapomniał o tym, co najważniejsze? Spadek, który kobiety otrzymały, potwierdzi ich teorię o tym, że mężczyzna w ogóle ich nie znał. Jednak czy na pewno? Co jest wyznacznikiem oddania i kochania drugiej osoby?

Nie mogę Wam niestety napisać o tym, jakie konkretnie sytuacje na swojej drodze spotkają bohaterki tej książki. Napiszę natomiast, że ta historia jest idealna na rozluźnienie, chwilowe zatracenie się w tym książkowym świecie. Mogłabym chyba śmiało napisać, że życie (nie tylko Jagody, Kingii oraz Heleny) to istny galimatias. Tak, to słowo cały czas siedziało mi w głowie, gdy czytałam tę książkę. Swoją drogą, nadal uważam "Kogel Mogel" za najlepszą polską komedię... Ale do rzeczy. W historii mamy kilka wątków, które bardzo dobrze zostały ze sobą połączone. Autorka ukazała relacje między kilkoma pokoleniami. Pokazała problemy (te mniejsze i te większe) z jakimi człowiek może się spotkać każdego dnia. Napisała również o tym, że z każdym z nich możemy sobie poradzić.

Nie miałam wcześniej okazji czytać książek Autorki, ale muszę przyznać, że w tym przypadku - Jej styl mi odpowiadał. Ciepła, rodzina, zabawna, ale i wzruszająca historia, którą stworzyła, chwyciła mnie za serce. Książkę czyta się zaskakująco szybko. Samo zakończenie okazało się tak bardzo zaskakujące, że na moment oniemiałam. Nie mogłabym nie napisać, że jest to po prostu życiowa historia z elementami humorystycznymi, które momentami wydają się abstrakcyjne. Jednak ten rodzaj humoru idealnie odegrał swoją rolę kontrastując z powagą i mądrościami, które niesie za sobą fabuła. No i właśnie - morały. Dziękuję Ci Karolino za piękne zakończenia rozdziałów. Każde podsumowanie aż chce się udostępniać i odnosić do swojego własnego życia.

Karolina napisała wcześniej już kilka książek, jednak bardzo się cieszę, że to właśnie ta trafiła w moje ręce jako pierwsza, bo to oznacza, że chętnie przeczytam następne.

Chociaż cytatów, które chciałabym tu pozostawić jest w tej książce mnóstwo, to postanowiłam wybrać właśnie ten:

"Życie jest jak morska fala: zaskakujące i nieprzewidywalne i przetrwają na niej tylko ci, którzy dokładnie wiedzą, dokąd chcą płynąć. Nie można się wahać, nie można nie wiedzieć. Trzeba płynąć, czasami pod prąd, czasami z prądem, ale zawsze w dobrym kierunku."