Głowa pełna duchów recenzja

Po Głowę pełną duchów Paula Tremblaya sięgnęłam dlatego, że miałam ochotę na horror z motywem opętania. Chciałam się bać, czuć obrzydzenie i ścierać gęsią skórkę z ramion. Dostałam jednak coś innego, niż oczekiwałam.
Głowa pełna duchów opowiada historię opętania czternastoletniej Marjorie oczami jej ośmioletniej siostry Merry. Merry wspomina wydarzenia sprzed lat podczas rozmowy z bestsellerową pisarką. Wracają wspomnienia, emocje i trauma sprzed lat. Co tak naprawdę wydarzyło się te kilkanaście lat wcześniej? Czy rzeczywiście miało miejsce opętanie? I dlaczego cała rodzina Merry zginęła?
O wydarzeniach sprzed kilkunastu lat dowiadujemy się przede wszystkim z opowieści Merry. Wspomnienia utrzymane są w nieco infantylnym stylu, ale czuć w nich świadomość dorosłej osoby. Czasami narracja mocno wybijała mnie z nastroju przez swoją językową niekonsekwencję. Niestety przedstawienie jakichkolwiek wydarzeń z punktu widzenia ośmioletniej dziewczynki wiąże się z nie lada wyzwaniem. Zachowanie dziecięcej naiwności, a jednocześnie próba nie zdenerwowania czytelnika infantylnością dziecka to z całą pewnością spacer po bardzo cienkiej linie. Autorowi w tej książce to niestety nie wyszło.
Spodobało mi się natomiast to, że do końca nie wiadomo, czy to, co działo się z Marjorie było opętaniem czy też próbą dziewczyny zwrócenia na siebie uwagi lub problemów natury psychologicznej. W książce autor zawarł wskazówki opowiadające się za każdą z tych wersji, ale jednocześnie obalające każdą z nich.
Dodatkowej perspektywy dostarcza tu blog, którego wpisy pojawiają się co kilka rozdziałów. Pewna głośna blogerka rozkłada na części pierwsze program Opętanie, który powstał jako komentarz do historii opętania Marjorie. Robi to jednak w bardzo nachalny sposób. Gdyby mówiła, to naprawdę krzyczałaby i śmiała bez przerwy. Tak więc treść wartościowa w kontekście książki, ale ponownie nawaliła warstwa językowa/stylistyczna.
Książka niestety nie klei się do kupy. Fabularnie jeszcze byłaby w stanie się jako tako obronić, ale już warstwa językowa pozostawia wiele do życzenia. Ogólnie po przeczytaniu Głowy pełnej duchów nie mam ochoty nigdy więcej sięgać po inne książki autora.