Nadzwyczajni recenzja

„Nadzwyczajni” to książka, która pokazuje nam, iż pomimo zapewnienia Polskiego rządu o tym, że jesteśmy przygotowani na koronawirusa, to niestety nie jesteśmy. 🙈 Autorzy książki pokazali realia tego, co działo się na początku epidemii oraz co może dziać się teraz na jesieni, kiedy to ludzie masowo zaczną chorować na grypę.😞

Na samym początku dowiadujemy się o tym, co działo się w szpitalach, domach opieki lub innych instytucjach tego typu. Wbrew pozorom Polska nie nauczyła się wcale na błędach innych Państw. 🤦🏽‍♀️ Tylko przymusowa kwarantanna naszego kraju(tzw. lockdown) i determinacja człowieczeństwa uratowała nas przed gwałtownym wzrostem zarażeń, a nie rząd. 🤷🏽‍♀️ W niektórych momentach, aż ciężko było mi uwierzyć, że zdawać by się mogło wykwalifikowane osoby, potrafiły dopuścić do takich zaniedbań. Ludzie, którzy chorują na serce bądź inne wrodzone choroby bali się wzywać karetkę, ponieważ jak to mówią, nie chcieli obarczać ratowników swoim złym samopoczuciem, ponieważ wiedzą ile kosztuje ich walka o ludzkie życie podczas pandemii. Jednakże, żeby nie było tak kolorowo, to nasze społeczeństwo również nie jest bez winy, gdyż niekiedy, mimo iż niektórzy mieli objawy wirusa, to wzywając karetkę pogotowia, zatajali te kwestie. Dlatego też między innymi powstała akcja #nieklammedyka .

Marcin Wyrwał oraz Małgorzata Żmudka przeprowadzają nas krok po kroku przez okres, od kiedy wirus zaatakował aż do lipca. Coraz bardziej przekonuje się o tym, jak bardzo służba zdrowia jest do tylu. Przede wszystkim jest niedofinansowana, co niestety odbija się na nas ludziach. 😟

Książkę czyta się szybko mimo trudnego tematu. Dzięki temu reportażowi miałam okazje dowiedzieć się o tym, co tak naprawdę działo się na pierwszym froncie. Co więcej, jestem przekonana, iż media momentami aż za bardzo rozdmuchują sprawy związane z wirusem. Tych informacji było tak dużo, że aż niemalże przytłaczały. A w książce mamy suche fakty, które otrzymaliśmy bezpośrednio poprzez wywiady z rodzinami poszkodowanych, lekarzami, pielęgniarkami, a także ratownikami czy policjantami. Niestety jedynym minusem jest to, iż zabrakło mi tutaj emocji i takiego jakby dramatyzmu, które otrzymałam, np. w książce „Agonia” Pawła Kapusty. Nie mniej jednak myślę, że jest to ciekawy reportaż, z którym warto się zapoznać, gdyż otwiera nam oczy na wiele kwestii. 😊

Za egzemplarz dziękuje Wydawnictwu Muza. 📖