Krzyk zagubionych serc recenzja

„ Niekiedy człowiek musi stanąć twarzą w twarz ze sprawami ostatecznymi, by zrozumieć, co jest najważniejsze.” (str.406)

Jest to druga część cyklu „ Prawdy zapisanej w popiołach”, dalsze losy starych bohaterów w latach sześćdziesiątych. Przeżywali dramaty i rozterki. Stopniowo tracili nadzieję, że może być lepiej. Zaprzestawali walki. Marzyli o spokoju po koszmarze wojennym i pobycie w łagrach. Jednak bolesne wspomnienia nigdy ich nie opuszczały i miały im towarzyszyć do końca życia. Chcieli realizować swoje marzenia, co w tych czasach było trudnym zadaniem. Zapisywali się do partii, bo były z tego profity. Polityka mieszała się do życia prywatnego. Wielu z nich szantażem zmuszano do współpracy. Nie mieli wpływu na swoje życie.

Żyli z poczuciem winy, że okłamywali czy oszukiwali, by ratować bliskich, nieudane związki czy własną skórę. Pragnęli być prawymi, uczciwymi ludźmi, lecz życie pokazywało, że tak się nie da żyć. Deptali najświętsze wartości, brukali prawdę, niszczyli ludzi, którzy nie wyrządzili im żadnej krzywdy. Postępowali źle, bo nie mieli wyboru. Rezygnowali z miłości, by nie krzywdzić ukochanych osób.

Trudne wybory jakich bohaterowie musieli dokonywać pomiędzy dobrem swojego kraju, a dobrem jednostki. Doświadczenia z przeszłości wyznaczały priorytety i zasady postępowania w teraźniejszości. Niektórzy potrafili otrząsnąć się z marazmu, w którym żyli i rozpocząć nowe życie zgodnie ze swoim sumieniem.

Zdrady małżeńskie niszczące wieloletnie związki. Wina i kara. Miłość i nienawiść. To wszystko dopada naszych bohaterów. Zaufanie do przyjaciół i znajomych zostaje mocno nadwyrężone za sprawą służb bezpieczeństwa. Wielu żyło w kłamstwie. Traciło wiarę w ludzi. Zaborcza matczyna miłość, kiedy uczucie wygrywa z rozumem i krzywdzi dzieci.

Autorka podkręca napięcie umieszczając wątek sensacyjny, którego akcja rozgrywa się w Demokratycznej Republice Konga i w którym biorą udział nasi bohaterowie.

Jak wszystkie książki Autorki tak i ta przyciąga uwagę. Śledzimy losy bohaterów jednych lubiąc bardziej innych mniej, kibicując im w życiu w tych ciężkich czasach.