Dziedzictwo krwi recenzja

Księżniczka bez korony. Oszust i krętacz bez przyszłości. Połączeni przez przypadek, ale zmierzający w tym samym kierunku. Łączy ich Interes. Tajemnica goni tajemnice. Spisek jest większy niż wszyscy sądzili. Czas uratować siebie i Cesarstwo zarazem. Czy będzie to krwawa wojna?

Oczywiście po książkę sięgnęłam przez cudowną polecajkę na początku strony. No nie powiem podobieństwo do Maas może i jakieś jest, ale bardziej w schemacie tej powieści niż innych aspektach. Co jest dużym plusem tej książki tak jak w przypadku Szklanego Tronu prosty język, co za tym idzie szybkość czytania i duża przyjemność z tego. Można wciągnąć się w lekturę i myślę, że jedno popołudnie na nią wystarczy.

Bardzo ciekawie stworzony świat (jest mapka na początku), choć jak dla mnie można go było zdecydowanie bardziej rozwinąć; dodać więcej szczegółów, zawiłości i byłoby idealnie, choć dalej uważam, że nie jest źle.

Historia jest o powinowatych – ludzi władających mocą. Ciekawie to autorka wymyśliła, mamy tutaj wszystkie rodzaje magii, a bardziej podeszła do nich w sposób praktyczny. My normalnie skórujemy zwierzęta, czy robimy masaż serca – tutaj jednym mrugnięciem można kogoś udusić, czy wywołać burzę z piorunami, a nawet wyleczyć. Powinowactwo głównej bohaterki jest wyjątkowe i jedyne w swoim rodzaju, ale niestety słabo u niej z kontrolą, nie do końca też wiemy jak daleko może się ono rozwinąć i do czego tak naprawdę jest zdolna. Jej naiwność miejscami irytująca. Niby zna trudy świata, ale wierzy w system, porządek i dopóki nie przekona się na własnej skórze jak to działa to nie daje wiary plotkom. Ma taki system czarno-biały - nie dopuszcza niektórych myśli do siebie, ale jak się okazuje przez to co jej wmawiali. To siebie uważa za potwora: “Pokaż im, czym jesteś, mój potworku. Pokaż im”. Relacja pomiędzy bohaterami z dużą ilością emocji i nie jest to romans jak z bajki. Miejscami można się pośmiać.

Przyjemna lektura. Niby prosta historia, nie do końca przewidywalna, ale jakoś tak zostaje w pamięci. Brakowało lepszego rozwinięcia, po prostu ta książka jest zdecydowanie za krótka, a pomysł na nią świetny. Miało się ochotę poznać jeszcze bliżej tych wszystkich bohaterów, faktów, miejsc. No i ten klimat podchodzący pod rosyjski - Syberyjski no i przy okazji język, zwroty tak samo istny miód na moje uszy. Nadało to taki swojski klimat. Serdecznie polecam przyjemną lekturę z dozą fantastyki i rewolucyjnych klimatów.