Krwawy kwiat recenzja

Dzisiaj opowiem o pierwszej części cyklu "Trylogii oporu" Louise Boije af Gennäs, jaką jest "Krwawy kwiat". Pomimo tego pięknego kwiatowego tytułu, nie sądzę, aby ta książka spodobała się głównie wielbicielom kwiatków, ponieważ jest to szwedzki thriller psychologiczny. Jeśli lubcie takie książki, w których pełno intryg i niepokoju to zapraszam do dalszego czytania.

Akcja książki dzieje się w Sztokholmie, gdzie Sara chce zacząć wszystko od nowa. Ukończyła ona szkołę wojskową, ale mimo to ciężko jej poradzić sobie po śmierci ojca, który zginął w pożarze spowodowanym wybuchem gazu. Kobieta zmaga się nie tylko z żałobą, ale też ze stresem pourazowym powstałym w wyniku gwałtu. Z początku nie jest jej lekko w obcym mieście. Wynajmuje pokój w niezbyt ciekawej kamienicy oraz zaczyna pracę w restauracji jako zwykła pomoc, w której między innymi obiera ziemniaki. Pewnego dnia poznaje piękną i tajemniczą Bellę, która jest kobietą sukcesu. Kobieta proponuje Sarze pracę w prestiżowej agencji PR, a później wspólne mieszkanie. Nagle jej życie zmienia się na lepsze, ma zadowalającą pracę, pieniądze, przyjaciół i wygodne mieszkanie. Wszystko byłoby pięknie, gdyby nie wrażenie, że ktoś obserwuje każdy jej krok. Żeby tego było mało, Sara pewnego razu odbiera telefon i słyszy głos nieżyjącego ojca. Czy na prawdę jej ojciec zginął w pożarze? Co takiego przed nią ukrywał? A może te wszystkie wydarzenia spowodowane są stresem pourazowym?

W książce występuje narracja pierwszoosobowa. Narratorem jest główna bohaterka, czyli Sara. Rozdziały są długie, podzielone na kilka krótszych podrozdziałów. Akcja dzieje się w czasach współczesnych, gdzie króluje Instagram, na którym bohaterowie książki chwalą się swoim życiem w sieci. Jest też dużo wątków politycznych i tajemnic z nimi związanych. Występowanie wielu nieprawdopodobnych zdarzeń sprawia, że podczas czytania nie wiadomo, czy główna bohaterka zwariowała, czy ktoś chce sprawić, aby tak właśnie myślała. Bardzo podejrzana jest też jej szybko rozwijająca się przyjaźń z Bellą oraz to, w jak szybkim tempie jej życie zmieniło się na lepsze. Książka jest zaskakująca, od końcówki trudno było się oderwać, a zakończenie jest otwarte, więc dobrze, że są kolejne części.

"Krwawy kwiat" jest thrillerem psychologicznym z elementami sensacji, w którym dużo jest polityki. Ja średnio przepadam za polityką, dlatego thriller ten nie należy do moich ulubionych, ale nie był też najgorszym, jakie czytałam. Niektóre wątki, szczególne te o życiu prywatnym Sary, bardzo mnie wciągały, a te o polityce nużyły i myślałam, że zasnę, ale byłam twarda i czytałam do końca. Mimo to mam nadzieję, że będę miała okazje poznać kolejne tomy ze względu na bardzo intrygujące zakończenie.