Krwawy kwiat recenzja

"Krwawy kwiat" to pierwszy tom szwedzkiej Trylogii oporu.Z książką tą spędziłam końcówkę starego roku, podczytując ją pomiędzy innymi lekturami.

Ojciec Sary ginie w płomieniach w wyniku wybuchu gazu w domku letniskowym.
Wszyscy sądzą, że był to tragiczny wypadek. Jednak czytelnik, który poznaje opis tych wydarzeń już z pierwszych stron, wie, że ma do czynienia z brutalnym morderstwem. Nie bez znaczenia jest fakt, że pracował on dla rządu. Szkołę wojskową skończyła, również jego starsza córka Sara. Teraz ma 24 lata i przeprowadziła się do stolicy Szwecji, czyli Sztokholmu, o czym zawsze marzyła. Jednak jej życie jest dalekie od tego z marzeń. Podłe mieszkanie i jeszcze podlejsza praca w podrzędnej knajpie.
W rodzinnym domu została jej mama, która wciąż nie może pozbierać się po tej tragedii oraz osiemnastoletnia siostra Lina.

Chwilami nie wiem, co jest rzeczywistością, a co konsekwencją stresu pourazowego, w wyniku napaści, którą przeżyła Sara. Odczuwam jakiś podskórny lęk i nie wiem, w co wierzyć. Polubiłam Sarę i bardzo jej kibicuję, tym ciężej przeżywam wszystko, co ją spotyka, a nigdy nie miała lekkiego życia: w dzieciństwie nękana przez rówieśników, którzy zazdrościli jej inteligencji, potem przeżyła brutalną napaść, po której wpadła w depresję i do tego, nagła śmierć ojca. Gdy w końcu wszystko wydaje się układać, los szykuje jej kolejne niespodzianki, niektóre są tak zaskakujące, że i mnie odbiera mowę.
Nie ma tu jakiegoś szalonego pędu akcji, wszystko dzieje się własnym tempem i przypomina bardziej powieść obyczajową z małym dreszczykiem.

Dziewczyna odkrywa, że jej ojca szczególnie zajmowały afery na najwyższych szczeblach władzy, a z wielu doświadczeń wiemy, jak bardzo bywa to niebezpieczne. Które państwo i jego rządzący nie nadużywają danej im władzy? I choć nie przepadam za wielką polityką, jednak tutaj temat ten nie drażnił mnie tak bardzo. Niewątpliwie nie jest to łatwa lektura i nie każdemu przypadnie do gustu. Mną kierowała miłość do literatury skandynawskiej oraz zauroczenie główną bohaterką.

"Krwawy kwiat.
Stał tam, wyrośnięty i przerażający, i strzegł swojej tajemnicy. Otoczenie się go bało, ale oddawało mu należny szacunek. Był dziwny, lecz zarazem tak potwornie samotny.
[...]
Wcale nie muszę żyć jak krwawy kwiat".

Premiera 22/01/2020