Krwawnica recenzja

Jestem tradycjonalistką, choć inni nazwaliby mnie zapewne "czytelniczym betonem". Kocham książki papierowe, które mogę powąchać, zważyć w dłoni i poczuć teksturę papieru pod palcami. Nie przekonam się do czytników, jednak aby móc czytać więcej od czasu do czasu sięgam po audiobooki. Dzięki nim mogę obcować z literaturą w drodze do pracy, w trakcie domowych porządków czy znienawidzonego przez mnie prasowania. Mam swoich ulubionych lektorów, a w ich czołówce niezmiennie jest Filip Kosior. W jego interpretacji jestem w stanie wysłuchać każdej książki, czy jest to pozycja z kanonu literatury światowej czy poczytny kryminał.

Ostatnio, bo bardzo udanej lekturze najnowszej książki Mieczysława Gorzki "Poszukiwacz zwłok" z zasobów audio mojej osiedlowej biblioteki wypożyczyłam wcześniejszą jego powieść "Krwawnicę", której lektura okazała się bardzo dużym wyzwaniem intelektualnym. Już dawno, żadna inna książka nie zmusiła mnie do tak dużej koncentracji i skupienia. Bez tego trudno byłoby mi zrozumieć wielowątkową intrygę, która z rozdziału na rozdział zapętlała się jeszcze bardziej. Pomysłami i zwrotami akcji zawartymi w tej książce można by spokojnie obdzielić trzy inne powieści. Autentycznie byłam zmęczona po skończonej lekturze.
Trzeba jednak przyznać że klimat tej opowieści, mroczny i tajemniczy, nie pozwalał oderwać się od lektury. Okazuje się, że spokojne z pozoru Bagniska maja swoje tajemnice, których lepiej nie wyciągać na światło dzienne.

Bohaterem tej powieści jest emerytowany policjant Rafał Dzikowski, który wraz z żoną Weroniką postanawia przeprowadzić się z Wrocławia na wieś, w okolice w których spędził dzieciństwo. W malowniczych okolicznościach przyrody, w uroczym domku nad jeziorem chce wrócić do równowagi i zapomnieć o traumatycznych wydarzeniach, które niema. nie pozbawiły go życia. Spokój jednak szybko zostaje zburzony gdy na jego działce przy pracach budowlanych ekipa odkopuje zwłoki młodej kobiety a na ścianach jego domu ktoś czerwoną farbą pisze napis "krwawnica". Lokalni mieszkańcy milczą jak zaklęci, Rafała i jego żonę z niechęcią i ostrożnością.
Na domiar złego wydział wewnętrzny ponownie pochyla się nad ostatnim śledztwem Dzikowskiego, badając czy nie przekroczył on swoich uprawnień. Świat małżeństwa zaczyna się walić, a to jeszcze nie koniec niespodzianek jakie czyhają na byłego policjanta. Jego żona bowiem też ma swoje sekrety.

Mieczysław Gorzka to niewątpliwe pisarz utalentowany, którego twórczość będę śledzić. W przypadku tej powieści zabrakło jednak złotej zasady, że mniej znaczy więcej. Mnogość wątków jest męcząca, a przecież nie o to chodzi aby umordować czytelnika.