Krew z krwi recenzja

Wczoraj w drodze powrotnej z urlopu przeczytałam "Krew z krwi" Przemysława Piotrowskiego, czytało się błyskawicznie bo pióro autora sprawne, były emocje, nie było za to krwi i nie było kryminału 🤭 bowiem jak na mój gust jest to raczej książka obyczajowa z wątkiem kryminalnym w tle.

Autor przyzwyczaił nas do szybkiej akcji, mrocznych historii, brutalnych oprawców, makabrycznych odkryć - tutaj jest nieco inaczej- czujemy presję czasu, dotyka nas ciemność, pasmo odkryć również zacieśnia się tragicznym truchtem aż do nieuniknionego wyroku - ale rzecz nie dotyczy ani seryjnego mordercy ani porwanego czy zaginionego człowieka, nie, tutaj wrogiem jest nieuleczalna choroba syna głównego bohatera. Ten wątek rodzi wspomniane wyżej emocje, czuć również, że Piotrowski wkłada w tą historię swoją ojcowską wrażliwość. Relacja łącząca dwóch bohaterów jest głęboka i wzruszająca, tym mocniej, że mężczyzna samotnie zmaga się z wyrokiem wymierzonym w swojego pierworodnego.

Daniel Adamski jest pisarzem, ma na koncie kilka książek ale jego kariera nie nabiera tempa aż któregoś dnia pojawia się opętany morderczą żądzą fan, który domaga się kontynuowania twórczości a ceną za kolejne książki Adamskiego będzie śmierć znanych mu osób. Autor zatem zasiada do pisania, wydawcy zaczynają licytować się o prawa do utworów, świat wstrzymuje oddech. Tylko dolegliwości małego Leosia pozostają niewzruszone a zegar tyka coraz szybciej i szybciej…

Trudno przejść obok tej powieści obojętnie, szczególnie jeśli samemu jest się rodzicem. Książka skłania na pewno do refleksji nad cierpieniem dziecka i dojrzałością z jaką mały Leoś pochodzi do sytuacji, momenty gdy pięcioletni chłopczyk niemal życzy sobie śmierci, która ukoi jego ból są naprawdę porażające.

Może to dobrze, że P. Piotrowski próbuje sił w innych formach literackich bo historia bezgranicznej ojcowskiej miłości na pewno znajdzie wielu zwolenników, ja natomiast zdecydowanie wolę tego pisarza w poprzednim antruażu.

*************************************