Krew z krwi recenzja

Kiedy byłam w ciąży to się bałam: porodu, tego jak dziecko wywróci mój poukładany świat do góry nogami, jak wpłynie na relacje drugą połową. Gdy urodziłam syna strach nie minął a wręcz przeciwnie: nie opuszcza mnie nawet na sekundę, bo przecież tyle złych rzeczy może mu się przydarzyć: choroba, nieszczęśliwy wypadek, nałogi czy problemy emocjonalne. Pamiętam, jak w jednym z wywiadów Jo Nesbø mówiąc o swoim życiu prywatnym powiedział, że odkąd urodziło mu się dziecko czuje się jakby miał pistolet przystawiony do skroni. Bardzo to do mnie przemawia, bo posiadanie dzieci to przeogromne szczęście ale i nieustanny lęk o ich przyszłość.

Z takim lękiem zmaga się bohater książki Przemysława Piotrowskiego "Krew z krwi" Daniel Adamski. Jego kilkuletni syn jest śmiertelnie chory. Walczy zarówno z nowotworem jak i z rdzeniowym zanikiem mięśni. Jedyną szansą na przedłużenie życia jest dla chłopca kosztowna terapia za granicą. Niestety uzbieranie kilku milionów na terapię jest poza zasięgiem zrozpaczonego ojca, który sam wychowuje chłopca. Jako mało znany autor kryminałów, dorabiający na Uberze nie ma szans na zebranie nawet części tej sumy. Internetowe zbiórki zaś, giną wśród próśb kolejnych zdesperowanych rodziców, walczących o swoje pociechy.

Sytuacja Daniela Adamskiego zmienia się jednak niespodziewanie z dnia na dzień, gdy w mieście policja trafia na trop seryjnego mordercy, który inscenizuje swoje zbrodnie tak, że te są identyczne z opisanymi przez pisarza w jego książkach. Zainteresowanie autorem wzrasta, co przekłada się na wyniki internetowych zbiórek na leczenie chorego Leosia. Daniel Adamski, z mało znanego pisarza, staje się literacką sensacją a jego książki biją rekordy sprzedaży. Jednocześnie jednak jest on na celowniku policji, która przypuszcza iż może mieć on coś wspólnego ze śmiercią osób, które jak się okazuje w przeszłości znał. Mężczyzna musi udowodnić iż nie ma z tymi wydarzeniami nic wspólnego, dowody jednak nie są jednoznaczne.

"Krew z krwi" to poruszająca opowieść o miłości ojca do syna, która każdego rodzica chwyci za gardło i każe sobie zadać pytanie co bylibyśmy w stanie zrobić dla swojego dziecka aby uratować mu życie: kłamać, kraść, zabić? Oby żadne z nas nigdy nie musiało mierzyć się z takim dylematem.

W tle, jak dla mnie, pozostaje intryga kryminalna, która mimo starań autora jest jednak dość prosta i przewidywalna i na pewno nie można powiedzieć, że stanowi atut tej powieści. Mimo wszystko zachęcam Was do jej przeczytania.

Audiobook (czytał Filip Kosior)