Oskarżenie. Opowieści totalitarne recenzja

Kraj permanentnego stanu wyjątkowego

WYBÓR REDAKCJI
Autor: @almos ·1 minuta
2022-08-20
2 komentarze
25 Polubień
W tych opowiadaniach, napisanych przez pólnocnokoreańskiego pisarza i przemyconych cichaczem do Korei Południowej (autor z oczywistych względów pozostał anonimowy) mamy pokazaną rzeczywistość tego totalitarnego reżimu komunistycznego, z totalnym ubezwłasnowolnieniem narodu cierpiącego głód, pracującego ponad siły, ale kochającego partię i Wielkiego Wodza, spróbowaliby nie kochać....

Dla kogoś, kto nie wie nic o Korei Północnej, opowiadania są dobrym źródłem informacji. Ja wiem już sporo o tym ostatnim bastionie stalinowskiego komunizmu, więc rzeczy opowiedziane w książce nie były dla mnie nowością, niemniej czytałem z zainteresowaniem.

To kraj permanentnego stanu wyjątkowego, w którym podróżowanie z miasta do miasta wymaga zdobycia specjalnej przepustki, więc syn nie może zobaczyć się z umierającą matką, bo odmawia mu się pozwolenia na podróż.

To kraj kastowy, w którym za wyimaginowane zbrodnie przeciw partii jednego z członków rodziny, pozostali członkowie są skazani na bycie pariasami: „będą prześladowani z pokolenia na pokolenie”, i rzeczywiście, są okrutnie prześladowani.

To kraj, w którym tłumy ludzi koczują i głodują na stacji kolejowej, bo z powodu 'Wydarzenia Numer Jeden', czyli przejazdu Kim Ir Sena, zawiesza się bez ostrzeżenia ruch pociągów na dwa dni; a gdy wreszcie podstawiają pociąg, to ludzie się tratują na śmierć. I nikt nie może pisnąć słówka protestu, bo wszędzie kręcą się agenci bezpieki, którzy takiego delikwenta z miejsca aresztują.

To w tym kraju po śmierci Kim Ir Sena 'spontanicznie' tworzy się ołtarze ku jego czci, a wizyty ludzi przed ołtarzami są dyskretnie odnotowywane przez agentów bezpieki, dlatego mieszkańcy „nabrali zwyczaju pokazywania się tam co najmniej raz dziennie” a „coraz więcej osób postanowiło nawet chodzić tam rano, w południe i wieczorem.” Zaś przed ołtarzami „można spotkać ludzi, którzy od trzech miesięcy nie dostają przydziału żywności, a mimo to opłakują zmarłego.” A gdy zdarza się (częsta) przerwa w dostawie prądu, to najważniejsze jest wysłanie samochodów, aby oświetlić ołtarze reflektorami.

Prawdę mówiąc, literacko rzecz jest słaba, infantylnie napisana, razi dłużyznami. Jako świadectwo życia w Północnej Korei niezła, ale tu najlepsza jest książka Demick 'Światu nie mam czego zazdrościć'. Porównanie autora z Sołżenicynem na końcu książki nie ma wielkiego sensu, bo literacka klasa Sołżenicyna nie ulega wątpliwości.

Smutna to lektura, przerażający kraj, biedni ci ludzie...

Moja ocena:

Data przeczytania: 2017-03-28
× 25 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Oskarżenie. Opowieści totalitarne
Oskarżenie. Opowieści totalitarne
"Bandi"
7.8/10

"Żyję w Korei Północnej jak mówiący automat, jak człowiek zaprzęgnięty w jarzmo. Moim przeznaczeniem jest świecić w ciemnościach" – pisze we wstępie autor. Niewiele więcej o nim wiemy. Nigdy nie stawi...

Komentarze
@jatymyoni
@jatymyoni · ponad 2 lata temu
Interesująca recenzja i ksiąka.
× 3
@almos
@almos · ponad 2 lata temu
Dzięki 😀
× 2
@Brzezina
@Brzezina · ponad 2 lata temu
Ciekawa recenzja. Wlasnie niedawno ukończyłam "Zjadanie Buddy" B. Demick ( świetny reportaż) i jak polecasz sięgnę po "Światu nie mamy czego zazdrościć".
/ chyba literoweczka ci się wkradła do jej nazwiska;)
× 2
@almos
@almos · ponad 2 lata temu
Dzięki 😀 literówkę poprawiłem, a 'Zjadanie Buddy' mam w planach.
× 1
Oskarżenie. Opowieści totalitarne
Oskarżenie. Opowieści totalitarne
"Bandi"
7.8/10
"Żyję w Korei Północnej jak mówiący automat, jak człowiek zaprzęgnięty w jarzmo. Moim przeznaczeniem jest świecić w ciemnościach" – pisze we wstępie autor. Niewiele więcej o nim wiemy. Nigdy nie stawi...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Pozostałe recenzje @almos

Epitafium dla szpiega
Klasyka powieści szpiegowskiej

Świetna powieść szpiegowska którą czytałem dosyć dawno temu. Rzecz dzieje się w drugiej połowie lat 30. we Francji. Bohaterem jest uchodźca polityczny, Józef Vadassy, cz...

Recenzja książki Epitafium dla szpiega
Opowieść wigilijna, czyli kolęda prozą
Mister Scrooge buduje kapitalizm

Dotychczas udawało mi się unikać lektury tej klasycznej opowieści świątecznej, zawsze uważałem ją za ramotkę opowiadającą o tym jak to stary skąpiec pod wpływem wzruszen...

Recenzja książki Opowieść wigilijna, czyli kolęda prozą

Nowe recenzje

Przestrzeń, czas i ruch
Zaproszenie do fizyki
@Carmel-by-t...:

Po pozornie rozczulającej deklaracji z pierwszego rozdziału (str. 42): „Przyczyna tego, że fizyka wydaje się bardzo ...

Recenzja książki Przestrzeń, czas i ruch
Delirium
Demony są na wyciągniecie ręki.
@zdzis59:

Jest przecież tak znajoma, a wciąż odkrywana i obiecująca. Trudno od niej oderwać wzrok. Magnetycznie przyciąga każdego...

Recenzja książki Delirium
Sekrety pogrzebane w popiele
Sekrety pogrzebane w popiele
@Zaczytany.p...:

"Sekrety pogrzebane w popiele " ~ N. K. Palonek Q: Wierzycie, że nic nie dzieje się bez powodu? 😈 [...] Spowodowana z...

Recenzja książki Sekrety pogrzebane w popiele
© 2007 - 2024 nakanapie.pl