Kosmos. Tom I recenzja

Jakie granice trzeba przekroczyć, aby odnaleźć siebie w świecie pełnym chaosu? To pytanie stanowi motyw przewodni pierwszego tomu „Kosmosu”, książki autorstwa Emilii Chabior. Autorka kreuje poruszającą opowieść o dwójce bohaterów - Kosmie i Malinie, których losy splatają się w sposób nieoczywisty, budując wielowymiarową historię pełną emocji, pytań i wewnętrznych konfliktów.

Kosma, błyskotliwy, ale nieprzystępny rekin inwestycyjny, zdaje się być uosobieniem kontroli i sukcesu, choć w jego wnętrzu toczy się ciągła walka z przeszłością i odrzuceniem. Jego pozornie doskonałe życie pełne jest jednak mroku i emocjonalnego chłodu. W kontraście do niego staje Malina – kobieta próbująca posklejać fragmenty swojego życia po burzliwych doświadczeniach. Ta relacja początkowo zbudowana na niechęci i niezrozumieniu, stopniowo przeradza się w zaskakujący taniec emocji, introspekcji i poszukiwania siebie nawzajem.

Chabior celnie kreśli niuanse psychologiczne swoich bohaterów, wykorzystując ich różnorodne perspektywy, by zderzać odmienne spojrzenia na życie, relacje i sens istnienia. Ich losy nie są liniowe – to raczej pełen zawirowań labirynt, który prowadzi czytelnika ku zaskakującym odkryciom.

Autorka operuje językiem bogatym w metafory, nadając historii głębię i emocjonalny ciężar. Już od pierwszych stron czytelnik zostaje wrzucony w świat pełen sprzeczności – światła i mroku, rozpaczy i nadziei, dystansu i nieoczekiwanej bliskości.

Dynamiczne dialogi przeplatające się z introspekcyjnymi monologami, budują napięcie, wciągając czytelnika w gęsty świat emocji i refleksji. Rozdziały, takie jak „Mrok” czy „Wracając do faktów”, są szczególnie symboliczne, podkreślając momenty kluczowych przemian bohaterów.

Nie sposób pominąć wątku zazdrości, który przebija się przez powieść z niepokojącą intensywnością. Kosma, próbując ukryć swoje uczucia, wywołuje jedynie większy chaos emocjonalny. Rozmowy, w których przyjaciel wprost wytyka mu zazdrość, są jednocześnie komiczne i przejmujące:
„– Że podoba ci się twoja asystentka i jesteś o nią zazdrosny?
– Mówiłem ci już, zazdrość jest z definicji bardziej agresywna. To nie jest to.”

Zazdrość w tej książce nie jest jedynie motywem romantycznym, ale także narzędziem do pokazania, jak emocje wpływają na relacje zawodowe, hierarchię władzy i dynamikę grupy.

W książce znajdziemy również głębokie refleksje nad kondycją współczesnego społeczeństwa. Przemówienia bohaterów na temat strategii biznesowych czy etyki pracy, jak choćby analiza ryzyka czy symulacje Monte Carlo, dodają powieści intelektualnego smaczku. To niezwykłe połączenie ludzkich emocji i problemów korporacyjnych sprawia, że książka wykracza poza ramy typowej powieści obyczajowej.

„Kosmos” to coś więcej niż romans – to opowieść o odnajdywaniu sensu w chaosie, akceptacji przeszłości i przekraczaniu własnych ograniczeń. Bohaterowie muszą zmierzyć się nie tylko z otaczającym ich światem, ale przede wszystkim z własnymi demonami. Kosma i Malina, choć różni, są połączeni wspólnym bólem i potrzebą zrozumienia. Ich relacja pokazuje, że czasami, aby odnaleźć siebie, trzeba wyruszyć w podróż, która zmusi nas do przekroczenia własnych granic.

Pierwszy tom „Kosmosu” to emocjonalna i głęboka opowieść, która porusza tematy samotności, odrzucenia, ale też nadziei i odkupienia. Emilia Chabior stworzyła dzieło pełne melancholii, a jednocześnie tchnące delikatnym promieniem światła, które daje czytelnikowi wiarę, że nawet w największym chaosie można odnaleźć harmonię. Polecam tę książkę wszystkim, którzy pragną literatury zmuszającej do refleksji nad sobą i światem.
„Kosmos” to idealny wybór dla miłośników głębokich, introspektywnych historii z nieoczywistym romansem w tle. Czekam z niecierpliwością na kolejne tomy, by dowiedzieć się, dokąd zaprowadzi bohaterów ich wspólna podróż.

Zdecydowanie warto dać się porwać tej historii – niezależnie od tego, jak różne światy reprezentujemy.

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję autorce Emilii Chabior.

Współpraca z Wydawnictwem Feniksem.