Na wieki wieków korpo recenzja

Korposzczurem się nie rodzisz...

Nim się staniesz...

Szybko, boleśnie i czasami może się to skończyć zdecydowanie śmiercionośnie...

Jeżeli myślicie, że czytaliście już wszystko, to po sięgnięciu po tę książkę będziecie wiedzieć, że czegoś Wam jeszcze brakowało. Ta historia jest idealna: perfekcyjne dialogi, nietuzinkowi bohaterowie, historia, która przeplata się między stronami, rzeczywistość, która jest cholernie prawdziwa. Można przedstawić obraz zagłady w normalny, oczywisty sposób. Autorka poszła o krok dalej i przedstawiła go w realnym świecie: szary człowiek + aktualna mentalność, dodatkowo ukazując różnice niebywałe wśród naszego gatunku, a w sumie to widzimy je na co dzień tylko nie jesteśmy ich świadomi.

Historia jest o korporacji, która pochłania całe światło Twojego życia. Bohaterowie wsiąknięci w system zostają porwani do innej rzeczywistości, a bardziej w rzeczywistość już istniejącą tylko zdają sobie z niej sprawę. Anioły, demony, piekło, niebo, czarownice, wierzenia słowiańskie - to wszystko tutaj znajdziecie i nie w kolorowych, cudownych, słodkich obrazkach. Jest to walka o przetrwanie, w sumie to nie ludzkości, tylko na nie zatraceniu siebie, a odnalezieniu swojego kierunku, drogi. Przyjaźń, która nie powinna istnieć, miłość, która rodzi się po czasie. Strata, której nikt nie oczekiwał. System, który rządzi światem i jest cholernie upierdliwy – uprzykrza życie, a my nie robimy nic, aby go zmienić. Podobały mi się te wszystkie nawiązania, które były tak cudownie pokryte z rzeczywistością. Odnajdowałam w tym wszystkim siebie, swoją “wiarę” i ludzi, których znam.

Co tu dużo mówić - historia jest nietuzinkowa, z cudownym humorem. Po pierwszej stronie wiedziałam, że się zakocham. Styl autorki jest taki mój. Czasami denerwowało mnie jak w środku akcji nagle wpadało jakieś przemyślenie filozoficzne, to po jego przeczytaniu już wiedziałam, dlaczego został on tam wrzucony i do czego potrzebny. Dodajmy, że akcję mamy brawurową, z różnych płaszczyzn, a przeskoki nie były chaosem. Przynajmniej dla mnie. To dopiero pierwszy tom ten historii, która rozkręca się i rozkręca. Na początku masz małą bombę z zapalnikiem, aby na koniec dostać wybuch prosto w twarz. To trzeba przeczytać, bo naprawdę warto. Nie wiesz, kiedy wsiąkniesz w to korporocyjne gówno i zaczniesz robić dupogodziny.