Koło graniaste recenzja

Czytając "Koło graniaste" Barbary Rybałtowskiej, poczułam, jakbym przeniosła się do lat 50., czasów niepewności, strachu i represji, ale także codziennych trosk, radości i relacji rodzinnych. To powieść, która zaczyna się mocno, wciągając w świat Zofii – matki i żony, kobiety zanurzonej w rzeczywistości, w której każdy krok mógł oznaczać konsekwencje. Ta część była dla mnie niezwykle angażująca, pełna emocji i nieoczywistych napięć, które budowały klimat epoki.

Jednak druga połowa książki, prowadzona w formie pamiętnika Kasi – córki Zofii, nie wywarła na mnie już takiego wrażenia. Owszem, to ciekawy zabieg narracyjny, który pokazuje dwa różne spojrzenia na życie, lecz nie miałam poczucia kontynuacji tej samej intensywności emocjonalnej. Kasia skupia się na swoim zaangażowaniu w działalność społeczną, relacji z Januszem i szkolnych perypetiach, co momentami wydawało mi się mniej intrygujące niż wcześniejsze rozważania jej matki o rodzinie, relacjach z mężem i dziećmi.

Doceniam subtelny sposób, w jaki autorka kreśli realia tamtych lat – nie epatuje brutalnością czy cierpieniem, ale pozwala odczuć atmosferę czasów, w których życie było pełne niepewności. Mimo pewnego spadku dynamiki w drugiej części, książka pozostawiła we mnie refleksję nad tym, jak różne pokolenia odbierały rzeczywistość lat 50. i jak historia wnikała w codzienność zwykłych ludzi.

Choć osobiście bardziej przypadła mi do gustu perspektywa Zofii, to „Koło graniaste” jest z pewnością powieścią wartą uwagi – dla tych, którzy lubią subtelnie rysowane portrety rodzinne na tle trudnych czasów.

Po zakończeniu lektury zastanawiałam się nad tym, jak inaczej mogłaby potoczyć się narracja, gdyby autorka bardziej zrównoważyła obie części książki. Może większe przeplatanie perspektyw Zofii i Kasi nadałoby opowieści większej spójności? A może to właśnie taki podział miał podkreślić różnice w odbiorze rzeczywistości przez matkę i córkę? Niezależnie od tych rozważań, książka pozostaje wartościową lekturą, szczególnie dla tych, którzy cenią powieści osadzone w realiach historycznych, ale opowiedziane przez pryzmat codzienności i emocji bohaterów.