Czerń recenzja

Mój prywatny #maratonzsobczak trwa w najlepsze i przeniósł mnie do kolejnego, drugiego tomu trylogii "Kolory zła", czyli do książki zatutuowanej "Czerń" autorstwa @malgorzataoliwiasobczak z @wydawnictwo_wab .

I znów spotykamy się z prokuratorem Leopoldem Bilskim, który po zaskakującym finale sprawy Skalpela z pierwszego tomu "Czerwień" trafią do Kartuz - przepięknej miejscowości położonej na terenie Szwajcarii Kaszubskiej.

Zagadka kryminalne "Czerni" związana jest z dwoma zaginięciami - 13 letniej Amelii i 7 letniego Piotrusia. Sprawę oczywiście bada prokurator Bilski wraz z zespołem. Czy oba zaginięcia wiążą się że sobą? Czy oba zaginięcia mają swój początek wiele lat temu? Na te inne pytania śledczy szukają odpowiedzi w małej, zamkniętej społeczności, w której panuje zmowa milczenia. A czas biegnie...

"Czerń" podobnie jak pierwszy tom wchłonęła mnie. Czułem się bohaterem ksiazki; czułem otaczającą mnie Czerń i kryjące się w niej zło - "upchane do najciemniejszych zakamarków umysłu wspomnienia powracały". <Przechadzając> się razem z bohaterami uliczkami Kartuz czułem, że "to nie budynki są straszne. To ludzie, którzy je wypełniają".

Wartka akcja, mroczna fabuła, temat tabu, świetne opisy i dopracowane sylwetki bohaterek bohaterów znów pokazały mistrzowski warsztat autorki.

Czytając "Czerń" siedziałem wciśnęty w fotel nad jednym z kaszubskich jezior niedaleko Kartuz i przez to jeszcze bardziej czułem się związany z akcją i bohaterkami i bohaterami... A szczególnie znów z prokuratorem Bilski. Razem z nim odczuwałem wszelkie rozterki, wątpliwości, wyobcowanie, emocje - "Prawdziwego kopa dawała mu praca w terenie. Nie było nic lepszego od złapania tropu, a teraz miał pewność, że coś zwęszył". Więc tropiłem, węszyłem, szukałem...
Razem z nim miałem mętlik w głowie, gdy "puzzle poszlak nie chciały się ułożyć w jego głowie w żaden spójny obraz".

Poruszony w książce bardzo ważny temat - temat tabu - pokazał, że "ludzie niejedno potrafią sobie wmówić i niejedno dla pieniędzy zrobią".

443 mroczne strony "Czerni" są już zz mną, a ja wiem, że Kartuzy, miasteczko, które z ogromną przyjemnością odwiedzam każdego lata, "w swoim dotychczasowym kształcie właśnie przestały istnieć".