Schizis recenzja

Książka z najpiękniejszą okładką w waszej kolekcji to...? No właśnie się zastanawiam czy to nie będzie "Schizis" Melissy Darwood. Wydawnictwo odwaliło kawał dobrej roboty. Na żywo wygląda sto razy lepiej niż na zdjęciu. Treść książki bardzo mnie zaskoczyła.
Marcja od dziecka była bardzo chorowita. Urodzona jako wcześniak łapała każdą chorobę. Miała również problemy psychiczne. Depresję, próby samobójcze, anoreksję. Jakby tego było mało od dzieciństwa towarzyszy jej ciągle Cruella, dorosła zjawa, której nikt nie widzi oprócz niej. Dziewczyna próbuje sobie radzić jakoś ze swoimi problemami, podejrzewa nawet że to mama ją truje wywołując u niej te wszystkie dolegliwości. W końcu zostaje właściwe zdiagnozowana. To schizofrenia, prześladujący ją duch znika. Ale nie na długo.. Co naprawdę kryje się w umyśle Marcji?
Ta powieść kryje w sobie wiele niespodzianek. Już pomijam, że przemyca w sobie takie ważne tematy jak porażenie mózgowe, schizofrenia czy zespół Munchhausena (o istnieniu tego ostatniego dowiedziałam się właśnie z książki) po prostu ta historia wręcz szokuje. Od razu poczułam sympatię do Marcji. To co ona przeszła w życiu, nie mieści się w głowie. Autorka świetnie stopniowała napięcie. Potem wydawało by się, że już jest dobrze, główna bohaterka wyszła na prostą, ale to była dopiero połowa książki. Dalsze wydarzenia położyły mnie na łopatki. Kompletnie nie spodziewałam się takiego obrotu w fabule. Zresztą książka kończy się tak, że sami musimy sobie dopowiedzieć na pytanie, co będzie dalej. Ta lektura nie była łatwa, ale myślę że autorka udźwignęła tą historię. Jestem zachwycona jej twórczością ♥️ Koniecznie muszę nadrobić resztę jej książek 😀

Cześć, mam na imię Marcja, a to jest mój kanał na YouTubie. Jeśli chcecie wiedzieć, jak wygląda moje życie i z jakimi demonami zmagam się każdego dnia, to subskrybujcie mój kanał.

Wiem, że ten filmik trafi do uczniów w mojej szkole i, szczerze, mam to głęboko gdzieś. I tak od dawna wszyscy patrzą na mnie jak na wariatkę, bo nią poniekąd jestem. Nikt normalny, o zdrowych zmysłach, nie rozmawia z kimś, kogo nie widać, i nie próbuje kilkakrotnie odebrać sobie życia, prawda?
Jeśli więc macie podobne schizy, to lepiej znajdźcie sobie dobrego lekarza. Ja mam swojego psychiatrę, i psychologa… i mam też Kofiego. Kofi jest moim najlepszym przyjacielem, niesamowitym człowiekiem i facetem, dzięki któremu zaznałam najwspanialszych chwil w moim popapranym siedemnastoletnim życiu.

Subskrybujcie. Czekam na sto tysięcy subów, by raz na zawsze skończyć z tym piekłem i zdradzić Wam brutalną prawdę. Chcę zatrzymać to błędne koło. Życie powinno być przyjemne, nie sądzicie?
Dajcie znać w komentarzach, jak waszym zdaniem rozwinie się moja historia.

Jestem pewna, że żadne z Was nie domyśli się jej finału.