Klątwa Tygrysa recenzja

O tej książce czytałam już mnóstwo opinii - od skrajnie negatywnych po jak najbardziej pozytywne. Musiałam sama wyrobić sobie zdanie na temat debiutanckiej powieści Colleen Houck. Chyba tak jak wielu czytelników, do książki przyciągnęła mnie przepiękna i hipnotyzująca okładka oraz Indie - kraj, który zawsze mnie interesował.

Historia pod wieloma względami była wyjątkowa. Bardzo podobało mi się to, że główną rolę w powieści odgrywają tygrysy. Autorka tworząc samą klątwę wykazała się wielką kreatywnością. Ogromnym plusem było to, że uczucie pomiędzy Renem a Kelsey było bardzo intensywne... choć momentami tandetne. Jeśli o akcję chodzi, to sama nie wiem, jak ją ocenić. Na początku wlokła się strasznie wolno, a potem zbyt szybko. Przez pewną część książki miałam odczucie, że to Indiana Jones w wersji dziewczęcej.

Styl autorki był zbyt prosty, a wręcz dziecinny. Ciężko było mi się w niego wczuć. Co do bohaterów... Książka z typowym trójkątem miłosnym. Ren i Kishan zdecydowanie przypadli mi do gustu, ale Kelsey raczej nie. Główna bohaterka nie należy do moich ulubionych postaci. Niestety, jest jedną z tych irytujących dziewczyn. Myślę, że autorka chciała, aby główna bohaterka była słodka, troskliwa i niewinna. Ups... Osiemnastoletnia Kelsey brzmiała i zachowywała się jak dwunastolatka. Chichotała przy najgłupszych drobiazgach i odczuwała spontaniczną potrzebę czytania poezji tygrysowi. Jej postać wypadła bardzo sztucznie. Do tego zbyt łatwo obdarzała zaufaniem obcych ludzi, co w jej wieku jest raczej niepoważne. Nie wiem, czy będę ją w stanie znieść przy kolejnych częściach.

Ciężko mi ocenić Klątwę Tygrysa. Z jednej strony denerwował mnie styl w jakim autorka pisała. Starała się uczynić swoich bohaterów strasznie sarkastycznymi, co niezbyt dobrze jej wyszło. Przez to styl w książce był dość dziecinny. Dodatkowo relacje między bohaterami zmieniają się tak nagle i niespodziewanie, że odniosłam wrażenie, jakbym od połowy miała do czynienia z zupełnie inną książką. Trochę rozczarowało mnie to, że Kishan odegrał tak małą rolę w pierwszej części. Z drugiej strony doceniam to, jak autorka przedstawiła piękno i bogactwo mitologiczne Indii. Po kolejne części na pewno sięgnę.