Po pogrzebie recenzja

Tę piękną jubileuszową kolekcję książek Agathy Christie podziwiałam na targach książki w Warszawie, potem w Poznaniu, więc było jedynie kwestią czasu kiedy trafi w moje ręce. I mam! Na razie trzy piękności w twardej oprawie ze złoceniami, a jedną z nich jest właśnie „Po pogrzebie”.

Powieść ta jest dwudziestym dziewiątym tomem cyklu ze słynnym belgijskim detektywem Herculesem Poirot, a brak chronologii absolutnie w niczym nie przeszkadza. Każdy tom stanowi odrębne śledztwo, w którym Poirot ma okazję wykorzystać swoje ponadprzeciętne umiejętności czytania ludzkiej natury, dedukcji, ale też zarzucić haczyk, czekając czy coś się złapie.

Po pogrzebie bywa różnie. Czasem jest rozpacz po odejściu bliskiej osoby, innym razem skakanie sobie do gardeł. Tym razem po śmierci starszego zamożnego pana, rodzina nie wykazuje nadmiernego żalu ciesząc się pozostawionym im znacznym majątkiem. I można byłoby powiedzieć, że testament rozstrzyga sprawę, gdyby nie zasiane wątpliwości, że mężczyzna nie odszedł śmiercią naturalną. A co więcej, następnego dnia kolejna osoba z rodziny również żegna się z tym światem.

Hercules Poirot zaintrygowany złożonością sprawy zgadza się podjąć próbę jej wyjaśnienia. Wkrótce odkrywa, że niemal każdy członek rodziny Abernethie miał motyw, by skorzystać na śmierci Richarda, a na jaw wychodzą większe i mniejsze grzeszki i rodzinne tajemnice. Możemy wraz z nim skupić się na subtelnych szczegółach, które przybliżają nas do prawdy, przyjrzeć się ludzkim zachowaniom, zarówno tym przewidywalnym jak i zaskakującym.

Powieść zachwyciła mnie nie tylko intrygującą zagadką kryminalną, której nie udało mi się rozgryźć, ale również angielskim klimatem ubiegłego wieku i wyrazistymi postaciami, których tu nie brakuje. Rozeznanie w rodzinnych zawiłościach bardzo ułatwia zamieszczone w książce drzewo genealogiczne, ale dopiero nasz dociekliwy detektyw odkrywa to, co bohaterowie skrywają za nieszczerymi uśmiechami.

Z przyjemnością na nowo odkryłam pióro Autorki i utwierdziłam się w przekonaniu, że klasyczny kryminał zawsze będzie miał dla mnie niepowtarzalny urok.