O naturze ludzkiej recenzja

Sir Scruton jest jednym z największych filozofów XX wieku, ale też kompozytorem. Należał do konserwatystów. W 2019 roku został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej za czynne angażowanie się w antykomunistyczne działalność i pomoc w krajach zniewolonych. Przy okazji wręczenia mu tego odznaczenia można było w telewizji wysłuchać z nim bardzo interesującego wywiadu. Podobne odznaczenia otrzymał w Czechach i na Węgrzech. Był autorem licznych prac z zakresu historii filozofii, filozofii polityki i estetyki. W tej pracy skupia się na człowieku, a bliżej na osobie ludzkiej i przygląda się jej naturze. Zastanawia się czy jesteśmy produktem ubocznym własnego DNA, czy jak według Kanta osobą, z natury podmiotem wolnym. Opowiada się za drugą opcją i wchodzi w spór z psychologami ewolucyjnymi i i filozofami materialistycznymi takimi jak Richard Dawkins i Daniel Dennett . Krytycznie przedstawia koncepcję memów Dawikinsa. Stara się obronić ludzką wyjątkowość. Uważa, że jesteśmy zwierzętami, ale jesteśmy również obdarzonymi ciałami osobami posiadającymi zdolności poznawcze, których nie dzielimy z innymi zwierzętami. Za Kantem powtarza, że wyróżnia nas zdolność do powiedzenia „ja”- nasze poczucie siebie jako ośrodka samoświadomej refleksji. W swoim wywodzie wspomaga się ideami z całej historii filozofii od Platona i Awerroesa po Darwina i Wittgensteina. Uważa, że sfera osobowa wymyka się biologii. Jesteśmy osobami wchodzącymi w relacje z innymi osobami połączeni siecią zobowiązań i uprawnień . Temu poświęca drugi rozdział. Tutaj odwołuje się do filozofii dialogu i Martina Bubera i opisu najważniejszej relacji „ja – ty”. Uważa, że siebie możemy poznać tylko dzięki dobrowolnym relacjom z innym. W Polsce te poglądy przedstawiał, ale także pogłębiał ks. Józef Tischner. Przechodzi do tak specyficznych obszarów zainteresowań człowieka jak życie moralne i zobowiązanie sakralne. Wchodzi w dyskusję z liberalnymi filozofami moralnymi. Uważa, że każdy opis życia moralnego musi wychodzić od widocznego napięcia między naturą jako wolnych jednostek, a naszą przynależnością do wspólnoty, od której zależy nasze spełnienie. „ Moralność istnieje między innymi dlatego, że pozwala nam żyć z innymi na wynegocjowanych warunkach. Potrafimy to osiągnąć, ponieważ działamy na podstawie racji i reagujemy na nie.” Łączy odpowiedzialność, powinność i wolność, uznanie autonomii swojej , ale też innego. Szczególne miejsce przeznacza cnotom. „Aby się rozwinąć jako osoby, potrzebujemy cnót, które przenoszą nasze pobudki ze zwierzęcych do osobowego centrum naszej istoty- cnoty, które pozwalają nam zapanować nad naszymi namiętnościami.” Zwraca uwagę, że moralności liberalnej nie ma miejsca na sacrum, wzniosłość, zła i odkupienia. Nie ma miejsca na skalanie, zbezczeszczenie , zbrukanie w moralności seksualnej. Nie wyjaśnia tajemnicy zła iróżnicy między człowiekiem złym i złoczyńcą.

Książek w porównaniu z innymi pracami filozofów czyta się rewelacyjne. Przedstawia spójny i wszechstronny obraz natury ludzkiej i daje miejsce dla dalszych własnych rozważań. Jednak e recenzji nie da się zawrzeć wszystkich poglądów autor dlatego zachęcam do przeczytania samemu.

"Książkę otrzymałem/otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl"

.