Kim byłaś Anno ? recenzja

Są książki, które rozbudzają apetyt, zapowiadają się obiecująco, a potem… zostawiają po sobie tylko niesmak i rozczarowanie. Tak właśnie było w moim przypadku z powieścią "Kim byłaś, Anno" Iwony Żytkowiak.

Sięgając po nią, spodziewałam się głębokiej, emocjonalnej opowieści o miłości, tajemnicy i rozliczeniu z przeszłością. Opis obiecywał historię o skomplikowanej kobiecie, zagubionej między marzeniami a rzeczywistością, oraz mężczyźnie, który próbował ją kochać mimo wszystko. Liczyłam na psychologiczną głębię, subtelną analizę postaci i poruszającą narrację. Niestety, to, co dostałam, to dość chaotyczna historia, która bardziej irytuje niż angażuje.

Zacznijmy od fabuły. Już sam punkt wyjścia – śmierć Anny i pozostawiony przez nią tajemniczy neseser – mógłby być świetnym punktem zaczepienia dla intrygującej opowieści. Niestety, szybko okazało się, że autorka nie do końca wiedziała, w jakim kierunku chce poprowadzić swoją historię. Czy to miała być opowieść o niespełnionych ambicjach? O kobietach uwięzionych w rolach, których nie chciały? O mężczyźnie, który kochał za dwoje? A może o zdradzie, tajemnicach i podwójnym życiu? Każdy z tych wątków został poruszony, ale żaden nie wybrzmiał w pełni.

Postacie również mnie nie przekonały. Anna, zamiast fascynować swoją tajemniczością, wydawała mi się nijaka – jej decyzje były momentami absurdalne, a motywacje słabo uzasadnione. Witold natomiast to postać wręcz karykaturalna – jego ślepa miłość, naiwność i całkowite podporządkowanie sobie Anny sprawiły, że trudno było mi mu współczuć. Nie czułam między nimi chemii, nie widziałam tej wielkiej miłości, która miała ich łączyć.

I wreszcie styl. Niestety, tu również nie było najlepiej. Narracja momentami była nużąca, dialogi sztuczne, a opisy (zwłaszcza te dotyczące tajemniczej zawartości nesesera) wręcz groteskowe. Zamiast budować atmosferę napięcia i tajemnicy, miałam wrażenie, że autorka próbuje szokować na siłę – tylko nie bardzo wiadomo po co.

Podsumowując, "Kim byłaś, Anno" miała potencjał, ale nie spełniła moich oczekiwań. Zamiast poruszającej historii o miłości, pasji i poświęceniu, dostałam nijaką opowieść z irytującymi bohaterami i chaotyczną narracją. Jeśli ktoś szuka dobrej powieści psychologicznej – lepiej poszukać gdzie indziej.