Kim byłaś Anno ? recenzja

Kim byłaś Anno?
@zytkowiak_iwona
@wydawnictworeplika

Historia zaczyna się śmiercią Anny. Niefortunną i bardzo pechową.
Zrozpaczony mąż nie może zrozumieć dlaczego to spotkało właśnie ją. A najbardziej dziwi go to, co kobieta po sobie zostawiła. Służby znalazły przy ciele denatki stary, skórzany neseser. Witold nigdy takiego nie widział, a po zajrzeniu do środka, nie może uwierzyć, że rzeczywiście należał on do ukochanej. Wyuzdana, prześwitująca bluzka z głębokim dekoltem, skórzana, kusa spódniczka, skąpy koronkowy komplet bielizny niczym z magazynu Playboya. Nie, nie.. to nie mogło należeć do skromnej, cichej Anny.... Prawda?
*
Druga perspektywa opisuje życie Anny. To, jak bardzo ma dość bycia posłuszną, usłuchają kurą domową, gotową na każde skinienie męża. Żałuje, że porzuciła marzenia bycia artystką na poczet bycia matką i żoną.
Nigdzie nie może jeździć sama, zawsze musi prosić o pozwolenie, nawet wizyty u jej mamy bardzo Witoldowi przeszkadzają. Nagle wpada na pomysł urozmaicenia swojego nudnego życia. Podczas rzekomych wyjazdów do mamy, zaczyna podrywać obcych mężczyzn, zaciągając ich do łóżka.
Dzięki wyuzdanym ciuszkom czuje się seksowna. Czuje się królową życia. Podnieca ją to, że może dominować. Jednorazowe przygodny stają się sensem jej życia i dzięki drugiej twarzy dalej ma motywację do życia.
*****
Książkę przeczytałam zaskakująco szybko. Wstyd się przyznać ale przeczytałam ją w styczniu, jednak do tej pory ciężko było mi się zebrać do napisania recenzji. Miałam prawdziwy chaos w głowie, musiałam sobie poukładać to, co czułam po jej przeczytaniu. Zastanawiałam się jak ją sprawiedliwie ocenić...

Momentami byłam bardzo zniesmaczona, miałam nadzieję, że powieść pójdzie troszkę w innym kierunku, nie do końca spodobała mi się ta druga twarz Anny.
Czy naprawdę chcąc wyrwać się spod skrzydeł apodyktycznego męża, musiała stać się dzi*ką?
Ciężko też było mi uwierzyć w to, że Witold tak bardzo kochał Annę. Więzienie w klatce, rozkaz życia pod jego dyktando, umniejszanie talentowi żony, zakaz rozwijania się to miłość?

Tak już przechodząc do podsumowania, bardzo podobał mi się styl pisania autorki i z pewnością kiedyś przeczytam pozostałe książki, których jest całkiem sporo.

Cóż, pozostanę wobec książki neutralna. Nie wydam oceny, bo naprawdę jest ciężko.
Mając na uwadze to, co mi się podobało, zaraz nasuwa się to, co najchętniej bym wykreśliła.
Zostawię ocenianie innym. Chciałabym, aby Ci, który są książką zaciekawieni, sami przeczytali i ocenili. Bo w sumie warto przeczytać. Nie żałuję!