Billy Summers recenzja

Jak to jest możliwe, że napisawszy tyle książek Stephen King, jest niezmiennie niekwestionowanym arcymistrzem słowa. Prawie każda jego książka to małe arcydzieło, od którego nie można się oderwać, a autor potrafi tak manipulować naszymi uczuciami, że nieustannie jesteśmy zdumieni, jak bardzo na te manipulacje jesteśmy podatni.

Billy Summers, snajper, były wojskowy, który uczestniczył w wojnie w Iraku, obecnie jest mordercą na zlecenie. Billy eliminuje złych ludzi, którzy mają za sobą ogromne przewiny. Nie tyka ludzi dobrych. Właśnie przyjął ostatnie swoje zlecenie w życiu, a potem przechodzi na ciepłą emeryturkę. Na konto wpłynęło 500 tys. dolarów z obiecanych dwóch milionów i Billy zaczyna przygotowania. Właśnie. Bo Billy, aby wykonać zlecenie, musi się drobiazgowo przygotować. Wynająć dom lub mieszkanie (może dwa lub trzy), przybrać kilka nowych osobowości i zacząć wcielać się w osoby, których tożsamość stworzył.

Jakie to musi być męczące, pamiętać kim się jest z zawodu, który telefon jest której osoby, gdzie się mieszka i jakich ma się sąsiadów. Ja czasami się gubię w swoim jednym życiu, a co dopiero, gdybym miała ich odgrywać dwa, czy też trzy.

Nasz bohater jest jednak mistrzem. Przewiduje wszystko, ma zaplanowany każdy detal, wszystko ma opracowane do najdrobniejszych szczegółów. A jednak...

Wszystko bierze w łeb po wykonanej akcji, gdyż Billy nie przewidział, iż z łowcy, stanie się zwierzyną łowną. Musi się ukrywać i przeczekać najgorszy moment, najintensywniejszych poszukiwań, aby potem zwiać. Będąc w swojej kryjówce, poznaje Alice. Młodą studentkę, która trafia do niego... z ulicy. Dosłownie. Billy zbiera ją rozsypana na kawałki i od tego momentu w ich życie zakrada się coś nowego. Coś namacalnego, a jednak ulotnego. Rozumieją się bez słów, oboje powierzają sobie swoje życia i tajemnice. Magia.

Stephen King, jak nikt inny potrafi manipulować naszymi uczuciami i osądami. Oczywiste jest, że nasz bohater jest mordercą, więc powinien pójść do więzienia i odsiedzieć dożywocie, za wszystkie zabójstwa. Tyle że. My nie chcemy go do tego więzienia wsadzić. My się zastanawiamy. Zawstydza to nas, bo gubimy się w naszych rozmyślaniach nad prawością i praworządnością, a jednak kibicujemy bohaterowi i jego nowo poznanej przyjaciółce.

Końcówka książki może przyprawić o taki smutek, że aż jesteśmy źli na autora, za taki obrót sprawy. A jednak jest on logiczny i konsekwentny. Dlatego uważam Kinga za arcymistrza uwodzenia nas słowem. Przyjemność czytania.