Nie róbcie mu krzywdy recenzja

"W XXI wieku ludzie wciąż polują na ludzi... " Dzisiejszą recenzję rozpocznę od słów podróżniczki Martyny Wojciechowskiej, która bardzo wielu Polakom "otworzyła oczy" na traktowanie społeczeństwa Albinosów w ich własnym kraju, w miejscu w którym powinni być bezpieczni. Niestety jak możecie się domyśleć jest wprost przeciwnie. Albinosi są w najlepszym wypadku okaleczani, a w najgorszym pozbawiani życia w imię wierzeń oraz skrajnego ubóstwa, które dosięga co czwartego obywatela Tanzanii.

Chciałabym tutaj oddać ogromny szacunek autorowi tego wstrząsającego reportażu Filipowi Skrońcowi, który nie bacząc na środki finansowe, czy różnice kulturowe dotarł do ludzi, którzy podzielili się z nim swoimi niewiarygodnymi wręcz historiami, które czytelnicy mogli poznać na łamach "Nie róbcie mu krzywdy".

To co pozwoliło mi wytrwać do końca lektury to dobre wydarzenia, które również miały miejsce w tym pełnym okrucieństwa świecie: instytucje wspomagające albinosów mimo braku funduszy i efektywnego wsparcia władz, informują i edukują nie tylko samych zainteresowanych, ale również resztę społeczeństwa. To także ludzie tacy jak Josephat zwany " Kusekwą", który mimo własnej pełnej cierpienia historii, narażając sie na niebezpieczeństwo, aktywnie działa na rzecz ludzi, takich jak on sam. To on najczęściej towarzyszy autorowi tłumacząc wszystkie prawidłowości rządzące tak inną od europejskiej kulturą.
Muszę w tym miejscu dodać, że nie tylko w Tanzanii ginęli albinosi, ale ze względu na miejsce pochodzenia Josephata to o morderstwach popełnianych w tamtym rejonie poznajemy najwięcej informacji. Najbardziej przykry, i zarazem przerażający był fakt, że ludzie chcący się wzbogacić na zabijaniu, często sąsiadów, czy członków rodziny nie oszczędzali nikogo.

Podsumowując: "Nie róbcie mu krzywdy" to wstrząsający, bardzo dobrze napisany reportaż, który powinien przeczytać każdy. Wobec takich wydarzeń człowiek zaczyna dostrzegać więcej i w zupełnie inny sposób patrzy na własne problemy życia codziennego, które zaczynają tracić na znaczeniu przy cierpieniu innych. Polecam.